Bokt.nl

Citaat:

Edit; mijn reactie sluit dus aardig aan bij [***]

Sonja89 schreef:

xxdomiixx schreef:

Ik heb vandaag geprobeerd het achterwaarts te doen met Mark Rashid in mijn achterhoofd.

Wat leuk, jij hier! Dat achterwaarts is hier met mijn jongens ook een dingetje, maar ik zal beschrijven hoe Jens ons vorige week heeft geholpen. Hij heeft ons een paar van de mogelijkheden laten zien:

1. Recht voor je paard staan (neus aan neus dus) en een 'fase 1' (lichte, aanhoudende druk) op de borstkas.
2. Recht voor je paard staan (neus aan neus) en een 'fase 1' op het hoofd (neusbot).
3. Recht voor je paard staan (neus aan neus), fase 1 op halstertouw richting borstkas (druk komt op de neus) PLUS met dezelfde hand als die het halstertouw vasthoudt, een fase 1 op de borstkas. Dit is om de transfer te maken van manier 1 naar manier 2 of andersom.

Kees begint nog steeds heftig met zijn hoofd te schudden om van mijn hand af te komen als ik manier 2 toepas, dus dan leg ik mijn andere hand onder zijn kin.

Spuni gaat nu al achterwaarts als ik mijn hand richting zijn borstkas beweeg, op intentie dus.

Kun je hier nog iets mee, denk je?

woepsie90 schreef:

Ik zit een beetje in de knoop, en ik weet niet of het tussen mn oren zit en of het de bedoeling is er wel of niet naar te luisteren, en stel dat ik het wel doe dan weet ik niet hoe ik het volgens de mark methode moet aanpakken...

Harvey heb ik in juli gekocht. Daarvoor heeft hij maanden in de wei gestaan met af en toe buitenritje met iedere x vreemd persoo . In 2015 deed hij cross country en daarvoor op de renbaan.

Vanaf 1 juli 2016zijn we met zijn lijf aan het klooien. Eerst waren de ijzers het probleem, elke twee weken schopte hij ze los, dus die eraf gehaald in augustus en lijmijzers eronder vanwege gevoeligheid en herstel nagelgaten. Die gingen ook steeds los dus uiteindelijk maar gewoon ijzerloos. Hij had veel pijn door gevoeligheid, liep kreupel in de bak in stap! Na weken van oefenen op het harde, nieuw dieet, hoefschoenen, veel bekappen etc, ging hij beter. Maar toen bleek zijn rug en nek vast te zitten vanwege het moeilijke lopen. Na een paar weken en behandelingen en huiswerk verder was alles soepel en konden we op de grond opbouwen, dus heb veel lange wandelingen gemaakt, longeren met balkjes, vrijspringen etc. Hij begon zich beter te voelen en werd ineens wat heftiger in zijn gedrag, nam de leiding over en was respectloos naar mij. Ik was vanwege alle TLC misschien te lief geworden ? Dus zoveelste hindernis: zijn gedrag/onze relatie aangepakt. Deed dit met 7 games van Parelli maar na de derde game had ik al een heel ander paard! Ook ging ik zo vaak mogelijk tweemaal per dag ipv eenmaal. Gewoon knuffelen, poetsen, 's avonds even gras eten buiten ipv op stal staan, etc. Toen alles weer op de rit was ben ik begin december opgestapt! Zat ik voor het eerst op mijn eigen paard, na 5 maanden!! Heb toen aan de longeerlijn wat gestapt met bitloos hoofdstel, niks meer.

Daarna werd ik heel erg ziek. En daarna is Harvey van stal verhuisd. En toen kreeg hij een hoefzweer! Vandaag liep hij eindelijk weer, na vijf dagen niet willen lopen vanwege pijn.

Nu zit het zo in mijn hoofd:
Ik ben dit gekwakkel heel erg zat! Heb het gevoel dat een andere - actievere - mindset ons beide zal helpen. Meer beweging, wat doen, RIJDEN! Positieve stofjes in de hersenen, leuke dingen doen samen.

Ik ben voorstander van dingen op zijn tempo doen. Maar als het aan hem ligt blijft hij liever in de wei. Wat ik begrijp want het is een paard maar ik weet zeker dat de dingen die ik in petto heb, hij leuk vindt (buitenritten/endurance!!), maar we moeten wel voorbereiden hierop met rijlessen in de bak, wandelen, grondwerk, longeren, etc.

Hij wordt wat nerveus als we de wei uit gaat, omgeving is nog nieuw ondanks dat we hier al 2,5 week zijn. We waren immers beide ziek, hij is er twee ochtenden uit geweest met wortels erbij voor positieve ervaring, we kwamen een paar meter verder dan de wei. Thats it.

Ergens wil ik hem gewoon aan de longe zetten in de bak, en kijken wat er gebeurd. Als hij nerveus wordt en gaat rennen, hinniken, etc, dat we pas terug gaan als hij gekalmeerd is. Dat doen we dan een paar keer en uiteindelijk zal hij doorhebben dat het helemaal niet zo erg is. Dan kan ik daarna ook lekker gaan wandelen zonder dat hij 'gevaarlijk' onrustig is omdat hij inmiddels weet dat we steeds terug keren... dit is dus een 'stel dat' idee!

Maar. Dit is niet heel erg Mark Rashids... Ik wil alleen zo graag uit deze sleur! En ik heb gewoon geen zin om weken bezig te zijn hem het hele terrein te laten ontdekken

Wat zouden jullie doen en/of aanraden in ons geval? Wat moet ik hiermee? Ik zit zo te discussieren in mezelf...

Het gaat om een 7 jarige volbloed ruin die, eenmaal gestressed, niet zo makkelijk kalmeert. Ik ben het kalme consequente middelpunt (meestal, lukt niet altijd), maar beweging helpt hem wel beter om te kalmeren, zal het ras wel zijn

xxdomiixx schreef:

Ja heb ik gelezen. Ik beloonde altijd al de kleinste poging, dat is gelukkig niet nieuw voor mij. We waren eigenlijk al heel ver met achterwaarts: dat hij het op weinig druk deed maar die ontspanning miste ik. En juist die ontspanning wil ik hebben anders heeft achterwaarts geen nut naar mijn mening. Heb nu een beetje het gevoel dat we terug bij af zijn. Ook al vond ik wel dat de ontspanning beter was, ookal kwam we niet verder dan 'de gedachte'. Waarschijnlijk heb ik gewoon meer geduld nodig

woepsie90 schreef:

Bedankt voor de reacties!
Vanaf begin juli, toen de lichamelijke ongemakken begonnen, t/m nu (dus 6,5 maand) heb ik niks anders gedaan dan hem leren kennen natuurlijk, we hebben veel grondwerk gedaan omdat rijden niet kon. NH, wat vrijheidsdressuur, in vrijheid & gewoon longeren, vanaf de grond oefenen met bitloos hoofdstel, maar ook HEEL veel gewandeld buiten op de weg. We zijn erg op elkaar ingespeeld qua lichaamssignalen en commando's, daar hebben we alle tijd voor gehad

Nu is het gewoon hier wennen en grondwerk tussen ons even herbevestigen. Het is niet dat ik vanaf 0 hoef te beginnen toch ? Wel nieuwe dingen op het terrein ontdekken maar wandelen en enge dingen tegenkomen is niks nieuws voor ons. Ik laat hem ook altijd kijken en als hij wilt er naartoe lopen.

Alleen wat ik bedoelde is: misschien helpt een doelgerichter snellere aanpak om ons beide even gezonder en frisser in het hoofd en lijf te krijgen. Maar ik begin gewoon met veel wandelen in en om het erf, ook als hij onrustig is. Ben benieuwd!

jensvl schreef:

Pin je ook niet te vast op technieken. Die veranderen per paard. Voel je paard aan en voel als het ware zijn reactie op wat je doet (met alle 5 zintuigen waarnemen) en ga vandaar uit verder. Dat gevoel gaat je de details verschaffen in de handelwijze die je nodig hebt.
Nog een extra vraag. Kan je het paard verder wel zonder problemen aaien over het hele gezicht (ik bedoel letterlijk zonder problemen. Dus ook niet licht geïrriteerd geraken of zo)?
Zo niet, werk daar dan ook aan.

xxdomiixx schreef:

Wat jammer van dat drassige Sonja!

Ik had mijn les afgezegd. Bak is echt te bevroren. Dus ik ben gewoon even zonder zadel opgestapt en zijwaarts gedaan, hij deed ontzettend zijn best ondanks dat het zo bevroren was dus ik was mega trots (ging niet perfect natuurlijk maar hij probeerde wel). Achterwaarts op de grond geoefend met druk op neus en dan de borst aanraken en dat ging eigenlijk gewoon heel goed alsof hij nooit anders gedaan heeft. Dus ik dacht naja dan kan het ook wel als ik erop zit maar dat was toch wel anders ondanks dat ik die kleine pogingen beloonde. 1x was wel mooie reactie, ik had toen eigenlijk moeten stoppen. had... ik wilde weer eens te veel

Sonja89 schreef:

Oshaa, wat een gaaf bericht en jemig wat een vooruitgang in zo'n korte tijd! Ik ben erg benieuwd naar het verloop van de volgende stap

xxdomiixx, hoe is je les gegaan?

woepsie90, hoe is het daar? Lekker aan het wandelen?

Hier een paar dagen rustig aan gedaan, met de eerste gladheid alleen even gevoerd. Vandaag was het zulk PRACHTIG weer dat ik het erop heb gewaagd en een stukje heb gewandeld, á la Mark Rashid. En wat ging ik met een tevreden gevoel naar huis, dit geeft echt zo veel voldoening!

Met kleine Spuni was mijn doel: eerst in de bak en daarna een kort stukje wandelen, hierbij testen hoe klein ik de hulpen voor wegstappen en halthouden kon maken en het belangrijkste: aandacht hebben voor zijn spanningsopbouw en proberen te voorkomen dat zijn 'emmertje overloopt'.

Even oefenen in de bak, saaaaaaai:

[ [url=m/MaYja8.jpg]Afbeelding[/url] ]

De spanning was op wandeling meteen een uitdaging, want we liepen langs de koeienstal en hij kreeg een giraffennek en ogen zo groot als schoteltjes. Wat ik dan frappant vind: hij wilde absoluut die stal in om bij de koeien te kijken! Ok, zo gezegd zo gedaan, even staan kijken en daarna weer verder.
Onze wandeling was heel klein en onze hulpen waren dat ook. We konden wegstappen op mijn arm die ik naar voren strekte en als ik stilstond, deed hij dat ook. Fijn!


Met Kees maakte ik een iets langere wandeling en ook met hem kon ik wegstappen op het strekken van mijn arm. Op de momenten dat we goed 'klikten' (onze focus gelijk hadden) kon Kees zelfs op mijn armgebaar aandraven. Geen fases, geen stick bij me, gewoon een stalhalster en kijk wat we kunnen. Verder leerde ik nog een goede les, want er was ergens een wat drassig stukje in de sneeuw waar we overheen moesten, de andere optie was omlopen. Ik kon er zonder problemen overheen en vroeg Kees met een fase 1 te volgen, maar hij aarzelde een aantal seconden en stapte dan toch vooruit... Om vervolgens door zijn knieën te gaan en voorover in de sneeuw te duiken, arm dier! Hij bleek met een achterbeen diep weggezakt te zijn in het drassige stuk. Dat is dus een minpunt voor het vertrouwen, au... Volgende keer lopen we wel om!


[ [url=m/0W2ExA.jpg]Afbeelding[/url] ]

xxdomiixx schreef:

Hij was 2x op de grond met enkel druk op de neus achterwaarts gegaan. Dat had hij vrij snel door (eerste 2x met druk nog op de borst en daarna 2x zonder druk op de borst).

Ik geef hem wel tijd maar misschien niet voldoende. Hij gaat meestal ook vrij snel kauwen en likken en dan wacht ik in ieder geval tot hij daarmee klaar is. Ik weet niet, voor mij voelt het alsof ik heel snel ga maar mijn vriend vind het juist altijd veel te langzaam gaan (hoeveel tijd ik het paard geef), niet dat hij ervaring heeft met paarden. En ook voorheen gaf ik altijd veel te veel tijd (dat hij dus uiteindelijk gewoon verveeld werd). Blijft lastig

Edit: even wat rare zin volgordes veranderd.