Een perfect paard is een in balans gebouwd paard, dat het zwaartepunt niet tussen de voorbenen heeft maar in het midden. Het moet een voldoende schuine schouder hebben, een hals en nek met genoeg lengte en goede vorm, geen neiging tot onderhals, open keeluitsnijding, niet te hoogbenig, voldoende lengte en bespiering van de croupe, een goed gespierde broekspier die voldoende doorloopt, voldoende borstinhoud, een actief en voldoende buigend achterbeen dat goed onder de massa komt, en een voor en achterbeen die in balans zijn, dus geen actiever voorbeen dan achterbeen. Verder een goed en werkwillig karakter.
Onder het zadel: Een hals die door het paard gedragen wordt, de hals moet vallen vanuit de schoft en niet in elkaar getrokken worden, vanuit het vallen van de schoft kan het paard de rug loslaten en is er verbinding met het achterbeen. Ik zie vaak geen deinende en losgelaten rug en een in elkaar getrokken hals. Een paard moet door het lijf swingen met een goed actief en goed ondertredend (!) achterbeen, een achterbeen dat niet eerst achter het lijf wordt opgetrokken en traag naar voren komt (wat je nu vaak ziet). Een achterbeen dat goed naar voren komt, onder de massa kan het gewicht overnemen van de voorbenen en dat zie je vrijwel niet meer.
Kijk eens goed naar de koten van de voorbenen die veren veel meer door dan het achterbeen en dat betekent: ze dragen meer gewicht. En is dressuur er niet juist op gericht om dat te voorkomen? En ja, deze paarden zijn jong en ja, dan kunnen ze al prima op vier benen lopen als ze ook op een goede manier worden gereden, maar nee, dat gebeurt niet: ze worden in elkaar getrokken en wordt er gedacht dat je een paard zo 'bij elkaar rijdt'

Een soort quick fix dat niks met de oorsprong van dressuur te maken heeft...