Geplaatst 
Hij is op drie jaar zadelmak gemaakt en heeft toen tot februari ergens af en toe een keer onder het zadel gelopen. Dat varieerde van in de piste wat basis werk, een sprongetje tot buiten gaan wandelen. Hij is al een paar keer mee op verplaatsing geweest om hem voor te bereiden op competitie. 
Al bij al doet Joy het enorm goed. We frutselen vooral aan de basis en hij krijgt regelmatig een weekje vrij. Joy gaat nu sinds maart om de twee weken mee naar Chris (2 a 3 afhankelijk van hoe Chris zijn schema is natuurlijk.) Als hij niet werkt staat hij overdag de hele dag op weide met een ruin. Ik zelf heb vorig jaar november een los bot fragment in mijn heup gehad dat verschrikkelijk pijn deed. Het botfragment is inmiddels (vermoedelijk) uit de gewrichtsspleet maar mijn heup is nog ver verwijderd van hoe ie was helaas.
Dat is ook vrij duidelijk aan mijn houding te zien. Daar wordt intensief aan gewerkt maar bruut gezegd ben ik dankzij het fragment eigenlijk terug naar het begin gebracht van toen ik begon met revalideren voor de necrose in mijn heupen. Om het af te maken trok één van de jonge hengsten het touw door mijn handen eind december. Ik vervloekte mezelf dat ik zo dom was geweest. Typisch gevalletje "even snel" wat doen en één keer je handschoenen niet aan hebben... en die ene keer is genoeg. Maar het werk moest gedaan worden. We pakten Joy de dag er na nog mee op verplaatsing want we hadden af gesproken met iemand maar op dinsdag (want zulke dingen gebeuren natuurlijk liefst voor feestdagen wanneer je enige optie wachten is of naar SEH en om nu naar SEH te gaan voor wat ik dacht dat "touwbrandwonden" waren.... ) toch maar professionelere hulp gaan zoeken. Manlief moest elke keer met pauzes verzorgen en ik vond de wonde niet zo geweldig uit zien. Daar bleek dat 1 vinger open lag tot op de pezen (en geïnfecteerd was) en 1 vinger zat er dicht op.
uiteindelijk heeft het zes weken geduurd (waarvan vier in het verband. ) voor ik mijn hand weer kon beginnen trainen. Helaas lijkt het er op dat ook daar restschade van is gezien de chronische pijn in de twee vingers die het felste open lagen. 
De laatste maanden van 2024 hebben me dus een behoorlijke uitdaging gegeven voor 2025. We hebben voor hetere vuren gestaan zullen we maar denken.
Hopelijk genieten jullie even veel van onze Joy als wij doen.
braaf wachten bij het opstappen.
Beetje verruimen is nog zoeken met de balans.
stiekem is ie vooral een grote hond.
Voor wie geen genoeg kan krijgen van Joy:
https://postimg.cc/gallery/cyRmFk9T
En voor wie het leuk vindt een linkje naar onze laatste les:
https://youtu.be/LiFb2g4HEn4
