Geplaatst Houden we het spannend of vertellen we meteen hoe het gegaan is? Ja, dat laatste maar: Leys en ik waren EERSTE !!!!
We hebben een mooi groot tinnen herinneringsbord gewonnen en ik heb Leys helemaal lens geknuffeld na afloop, want hij heeft me er toch wel ff mooi doorheen gesleept!Maar goed, hoe ging het allemaal. Vrijdag had ik vrij en toen ben ik Leys lekker gaan vlechten. Pris had 'm 's morgens al lekker onder de douche gezet en daarna ben ik 'm gaan vlechten. Wel 29 kleine knopjes (pfff... volgende keer toch iets groter vlechten, ben een uur bezig geweest) die wonder boven wonder drie dagen lang fantastisch zijn blijven zitten. Om 5 uur was het zover: de wedstrijd begon. Mayo was straalzenuwachtig (maar dat wisten jullie inmiddels al) en Prisca had de twijfelachtige eer om Leys los te rijden (zij moest eerder starten dan ik). Pris startte voor het eerst L1 en ondanks dat ze zelf niet echt tevreden was over het verloop zag het er vanuit de verte best goed uit. Toen moest Mayo en die deed het haast in haar broek. Zij was wel de enige van ons drieën die tot 3x toe haar paard in de proef volkomen vierkant had staan!
En toen moest ik. Ik was de hele dag nog niet nerveus geweest, maar op het moment dat ik bij A afwendde en dus aan m'n proefje begon, voelde ik heel eventjes een rare knoop in m'n maag (hihi, met parachutespringen voelde dat precies zo!). Dus dit deed ik 12 jaar geleden met Manjo, ging er door me heen. Op een paar puntjes na (waar Leys even doorschoot, na de rechtergalop bijvoorbeeld) was ik wel redelijk tevreden. Ik heb het vrijwel meteen op video teruggezien en het zag er wel aardig uit, hoewel ik echt geen flauw benul had of dit nu goed of slecht was. Te lang geen wedstrijden gereden om dit te kunnen beoordelen. Pris is thuis de band gaan kijken en zij vertelde me de volgende dag dat ik echt niet ontevreden mocht zijn voor een eerste keer. Dus daar moest ik het maar mee doen....
Marco heeft me in ieder geval prima voorgelezen met z'n mooie oostelijke accent (daar voel ik me nou echt bij thuis!), dat mag hij vaker doen! Die avond was er ook nog montédraven, waarbij je op commando moet stappen en/of draven. Dat vond Leys maar wat gaaf en die schoot er een paar keer in galop vandoor (zie foto's op Plaatjesforum). Daarna moest Prisca nog springen, wat op zich best lekker ging, en uiteindelijk waren we om 12 uur 's nachts de laatsten die ons paard nog op stal moesten zetten. Een laat einde van een leuke eerste dag.
Toen kwam zaterdag. Eerst belde Yor helaas af dat ze zwak, ziek en misselijk was (gaat het alweer, Yor?) en dus niet naar Utrecht kon komen. Daarna heb ik Lau en Lau van de trein gehaald (Lautje - m'n zusje dus - en Laudine) en zijn we wat gaan drinken in m'n nieuwe flatje. Later kwam Mayo ook nog en toen hebben we met z'n allen nog de chaps voor de pas de deux in elkaar genaaid. Toen naar de manege en klaarmaken voor de pas de deux. Jeeeee wat jeukt die schmink!!! Leys keek ook heel raar op, maar hij herkende gelukkig mijn stem en het boeide hem ook helemaal niet dat hij een streepjesdeken op kreeg (kleurde mooi bij z'n benen - een echte ZORSE...). Dit in tegenstelling tot Meis, die Mayo nog geen 10 meter in haar buurt wilde hebben (Merilyn werd bijna gelanceerd toen ze Meis de kant van Mayo op dreef). Uiteindelijk is het Mayo nog gelukt om in het zadel terecht te komen, zonder rieten rokje dus die hebben we maar lekker laten zitten. Maar waarom ze onze act nou aankondigden als 'de kokosnoten'... Joost mag het weten (maar die was er niet bij). Wel een hele hoop andere Bokkers: Lautje en Laui dus, en Merilyn en Roel, en Maartje (Jura) kwam ook helemaal uit Purmerend!!!
De pas de deux ging best lekker, beter dan alle generale repetities bij elkaar! En we reden nu pas voor het eerst op muziek... Zelfs Mayo ontspande halverwege de proef en na afloop kregen we een daverend applaus. Het was jammer dat er geen prijzen waren voor kostuums en aankleding (er werd puur op rijden en muziek gejureerd), want dan waren we zeker erg hoog geëindigd. Ik heb van veel mensen gehoord dat ze ons erg origineel vonden (hoewel er nog meer bosnegers bleken te zijn, maar die zagen er veel simpeler uit - wij waren echt stukken beter!).
Na de pas de deux zijn we als een gek gaan afschminken. Ik was daarmee veel eerder klaar dan Mayo, want die stond maar te banketstaaf met alles en iedereen. Ondertussen had ik alle kleren al meegenomen naar de zadelkast, zodat Mayo nog in haar beha op het toilet stond
maar gelukkig was Maartje nog bij haar en die had een vestje bij zich, zodat Mayo niet halfnaakt het wedstrijdterrein over hoefde.Toen kwam de barrelrace: achtjes om de pionnen heen. Ondanks mijn extra achtje won ik toch van Mayo, omdat zij het verschil tussen links en rechts een beetje kwijt was (blondje? - *grin*). Mijn tijd was volgens mij niet al te snel, maar het kon er mee door. Pris moest later die dag nog progressief springen en dat ging erg lekker, Leys had er veel zin in en hij liep niet ongelofelijk te trekken op de hindernissen zoals hij anders vaak doet. Deze keer waren we niet zo laat thuis, maar toch lag ik om 1 uur in mijn bedje omdat ik een vriend van mij nog beloofd had om wat te gaan drinken in de stad (en hij was helemaal speciaal voor mij uit Eerbeek komen rijden, lief hè).
Vanmorgen was ik om 9 uur weer klaarwakker. Eerst die vriend de deur uit geschopt (oké, vriendelijk gedag gezegd dan) en vervolgens kwamen mijn ouders nog klussen, zodat ik pas tegen een uurtje of half 5 naar de manege kon. Pris was toen net bezig Leys klaar te maken voor de parade. Omdat ik haar jasje had geleend voor de wedstrijd, stond ik nu min of meer in zomertenue, maar ach, ik had toch geen prijs... (dacht ik). Totdat de prijzen van groep 3 werden omgeroepen (degenen die dressuur en spelletjes hadden gedaan). Leys en ik bleken GEWONNEN te hebben!!!
Omdat ik de spelletjes best verklooid had, moest ik het van de dressuur hebben en ik was dan ook erg benieuwd naar mijn punten. Dat bleken er 160 te zijn! Degene die met dressuur overall eerste was (maar in een andere groep zat omdat ze ook sprong), had 166 punten, dus daar zat ik nog niet eens zo gek ver van af. Moet zeggen dat dit erg motiverend op mij heeft gewerkt. De eerste wedstrijd sinds eeuwen en dan meteen eerste worden met 160 punten. Ben stiekum toch best een beetje trots op mezelf, maar nog meer op mijn paardje, dat me erdoorheen geloodst heeft. Leys, je bent een topper!
Maar goed, ik zit nu dus moe maar voldaan dit verslag te typen (jee, wat een lap tekst) en ik ga zo fijn naar huis om lekker te douchen en na te genieten van een warm, gezellig en heel leerzaam weekend!
<font size=-1>[ Dit Bericht is bewerkt door: Karin op 2001-06-24 21:03 ]</font>
. Het is een verschrikkelijke harde werker. 
