
Na veel wikken en wegen toch met de hand een geultje gemaakt want ik vond het zo zielig voor de paarden.
Het water stond natuurlijk net iets hoger dan mijn laarzen

Na veel spitten in de regen eindelijk een geul, gelukkig kwam mijn vrouw ook helpen.
Toen liep het water weg, de paarden wat verbaasd, gelijk de geul weer dichtgelopen OENEN... met een blik van "had dat niet wast eerder gekund"
Na een uurtje was de hele plas de beek ingelopen en kunnen wij net zo gerust gaan liggen (maar met rugpijn) als de paarden in een droog opgestroot stalletje, is toch bij een kerstverhaal hihhihihi