Geplaatst Eerst even kort: Ik heb Willemijn D nu ruim 1 1/2 jaar. Toen ik haar kocht was zij nog groen en alleen zadelmak, zij moest nog ingereden worden. Zij is toen ik haar kocht eerst geopereerd en heeft daarna eerst boxrust gehad en toen zijn we eerst het longeren opgaan bouwen. Daarna is zij op het gemakje ingereden. Zij is nu ruim 1 jaar onder het zadel en dat gaat super. Helaas zijn wij tot op heden nog niet met haar op buitenrit geweest, nou ja 1 keer is mijn instructrice een rondje op haar naar buiten gegaan en daar is het bij gebleven. Van wandelen is helaas ook niet heel veel gekomen, dat wil zeggen we hebben dat eigenlijk veel te weinig gedaan. Zij was namelijk ook nog niet verkeersmak enzo toen ik haar kocht en ik moet zeggen ik ben niet zo'n grote held buiten. Gelukkig heb ik veel steun aan m'n stalgenootjes, die me ook mee op sleeptouw willen nemen. Maar ik ben ook het type mens dat niet van iedereen afhankelijk wil zijn. Maar ja met een onervaren en jong paard zal dat toch nodig zijn.
Vandaag was het dan eigenlijk zo ver. Een stalgenootje van mij had me weten over te halen om toch met Willemijn op buitenrit te gaan. Zo gezegd zo gedaan dus vandaag en gelukkig zat het weer erg mee, het was heerlijk.
Joyce ging op haar paard Eureka en ik natuurlijk op Willemijn. Ik had Willemijn eerst nog even voor de zekerheid gelongeerd, om de ergste frissigheid er voor m'n gevoel uit te halen. Dat was eigenlijk helemaal niet nodig, want ze was niet vooruit te branden met longeren. Daarna gingen we eindelijk op pad. Joyce zou mij vasthouden met de longeerlijn. Op het erf begon Mijntje nog even te klieren toen ik net was opgestegen, maar dat kwam ook door mijn spanning.
We gingen netjes het erf af. Willemijn heeft een erg ruime stap en Eureka, een paardje op leeftijd (22), kon het niet evengoed bijbenen en moest dus af en toe bijdraven. Daar gaf Willemijn niets om en Mijn vond het ook niet erg om "voorop" te lopen.
Hier zijn we net het erf af. Rechts is Joyce met Eureka, links ben ik met Willemijn. Willemijn vindt het nu al leuk
.
Ze vindt het wel allemaal erg spannend en volgens mij denkt ze dat alle grasprietjes kaboutertjes zijn.
Ze is ook erg op Eureka gefocust. Dit was niet altijd goed te merken, maar wel als er "gevaar" dreigde. Gelukkig is Eureka nergens van onder de indruk, ook niet van Willemijn haar gedrag.
Hier dat Mijn volgens mij dat de kaboutertjes gingen aanvallen. Er was eigenlijk niets bijzonders te zien, maar het was toch wel heel spannend. Gelukkig was Eureka heel dichtbij.
Maar we rijden gewoon stug door.
Net voorbij het "enge" elektriciteitshuisje. We zijn hier al best regelmatig langs gelopen, maar het blijft eng en ze blijft een beetje paniekerig. Gelukkig is het gelijk weer over zoals je ziet. Het elektriciteitshuisje staat net na het kruispuntje.
Bij de kippenboerderij (die zo'n 500m na het kruispunt ligt) was het toch wel even heel spannend. Er stond een blauwe metalen ton en Mijn dacht dat ie haar ging opeten. Eerst stilstaan en toen toch maar heel hard er voorbij willen, maar iets te hard. Gelukkig had Joyce me vast en kwam alles binnen 2-3meter weer goed. Heb hele erf bleef spannend, maar ze was heel braaf. Deze foto is inmiddels na de kippenboerderij. Ze is nog wel kijkerig en gespannen, maar in ieder geval gewoon braaf en onder me.
Ze was zo braaf dat we het rondje hebben uitgebreid. We zijn richting de "brede berm" gereden. Toen we daar de bocht om gingen, schrok ze een beetje van de ruimte die hier was. Het was ineens heel erg veel vrijheid, blijheid.
Ze was heel braaf en hebben hier een drafje gedaan. Dit ging echt super goed, dat ik bijna niet meer wilde stoppen. Ze liep heerlijk onder me. Er was spanning, maar tegelijkertijd toch ook ontspanning. Een enorme ervaring om voor het eerst op m'n eigen paard buiten te draven
Helaas hebben we hier geen foto van. We hadden ook nog een klein hagelbuitje op ons pet, maar daar gaf madam niet echt om.Hier in de B-weg hadden ze nieuwe stukken asfalt gelegd. Dit was donkerder dan het oude asfalt. Ik dacht dat Willemijn er niet echt op zou reageren, omdat er ook wel donkere, natte stukken op de weg waren en die waren ook niet eng (behalve echte plassen dan
). Echter het was echt een beetje een rechte streep over de weg die dan gelijk donker werd en ze dacht denk ik dat het een balkje was. Ze namelijk namelijk een klein hupje er overheen of ze wilde springen. Gelukkig had ze wel gauw door dat dit niet hoefde, maar ze bleef wel opletten. Dat zie je wel op deze foto.
Zo we zijn weer bijna thuis en volgens mij heeft ze dat ook wel in de gaten. Ook ziet ze hier een waterton, maar op zich is ze daar niet echt bang voor.
Ik wilde dit graag met jullie delen. Ik heb echt genoten van deze buitenrit en ben echt supertrots op mijn paardje en mezelf. Ik zat wel gespannen, zeker in het begin, maar uiteindelijk viel dat naar mijn idee toch wel heel erg mee. We gaan dit zeker vaker doen, want ja het mooie weer komt er aan en ik wil wel straks met m'n stalgenootjes lekker mee naar buiten kunnen.
(opbouwende) kritiek mag, maar hou het netjes aub.
Op naar de obstakeltraining 
Super Jo! Ziet er goed uit hoor! Op naar die obstakeltraining 
)
