Bokt.nl

jowien schreef:

Maakt het materiaal van het bit veel uit?
Roestvrijstaal (RVS) is vaak het goedkoopst en ook het lichtst qua gewicht. Aurigan en koperachtige dingen schijnen 'lekkerder' te zijn maar die zijn duurder.
Maar hoe zit het met vernikkeld metaal? Wat zijn daar de voor- en nadelen van? Daar heb ik zelf namelijk helemaal geen idee over. Het gaat mij om een menbit (Utrechtse stang).

_Stephanie schreef:

nou dan heb ik wel een vraagje
ik rijd nu met een dubel gebroken bitje..en daar heeft mn paard altijd goed op gereageerd, maar de laatste tijd maakt hij zich heel sterk en zo, ik reed ook wel eens met een bit met van die rolletjes(weet niet presies hoe die heet ) en daar reageerd hij wel iets beter op!
mischien heb jy een beter idee met wat voor bit ik kan rijden??
ik hoor het wel!

Sodeletuut schreef:

wat voor inwerking heeft een rubberen bit?

Mizora schreef:

Het paard krijgt er een onaangename tinteling in zijn mond door waardoor hij het los laat.

Een dik bit is zachter maar scherper als er niet genoeg ruimte is. Over het algemeen heeft een paard zo'n 16mm ruimte, een 23mm bitje is dus vrijwel altijd te dik. Een dun bit maakt de hulpen niet alleen scherper maar vooral duidelijker, dit gaat dan over een bitje van 14mm/16mm.

Zwart rubber kan een oplossing zijn voor een paardje dat veel speeksel aanmaakt, maar niet van metaal in zijn mond houd, als het een droge mond heeft dan kan het zelfs brandblaren veroorzaken.

Nikkel is een goedkoop metaal, roest snel en er zijn ook wel paarden allergies voor.
rvs is een iets duurder metaal, roest vrijwel niet maar is vrij koud en zwaar. Het heeft ook geen smaakje.
koper is een zeer zacht metaal, je moet het goed droogmaken omdat er anders koperoxide ontstaat en dat is giftig (groen), maar als het paard niet veel en vooral niet hard kauwt kan het voor een paard met een zeer droge mond helpen, aangezien het een warm metaal is en een smaakje heeft dat de meeste paarden waarderen, op gaan kauwen en daardoor speekselmaking stimuleren.
Aurigan en argetaan: de éne is ijzerkleurig en de ander koperkleurig. Het zijn allebei legeringen van in ieder geval koper en rvs, in de één zit wel nikkel en de ander niet. De één is heel veel duurder, sprenger heeft hier ook patent op.
Even opgezocht: Aurigan is die van sprenger, koperkleurig, nikkelvrij en duur.
Dit zijn de meest voorkomende metalen, happy mouth is al uitgelegd.

Je hebt qua mondstukken (over het algemeen), van wiki en iets toegevoegd:
Ongebroken: Niet te verwarren met een stangbit. We spreken van een ongebroken mondstuk als het mondstuk uit 1 geheel bestaat, dat tegenwoordig meestal licht gebogen is. Eenzijdige inwerking is niet mogelijk. Dit wordt meestal als het zachtste bit beschouwt en is de enige eerlijke mondstuk bij een stang.
Enkelgebroken: Het mondstuk bestaat uit 2 gelijk lange delen die middels een scharnierpunt met elkaar verbonden zijn. Bij druk op de teugels scharniert het bit waardoor de druk op een andere manier verdeeld wordt over lagen, tong en gehemelte. Meestal als scherpste versie gezien.
Dubbelgebroken: Het mondstuk bestaat uit 3 delen, aan weerszijde 2 gelijklange delen, in het midden een plat, bol, rond stukje dat het mondstuk op 2 plaatsen laat scharnieren. Hierdoor is eenzijdig inwerken mogelijk, en de inklemming van de zijkanten en de inwerking op het gehemelte is minder dan bij een enkelgebroken bit.

Dan heb je ook nog de zijkanten van het bit, weer van wiki en iets toegevoegd:
Losse ring: De ringen kunnen vrij draaien aan het mondstuk.
Bus-ring: Dwars op de uiteindes van het mondstuk worden busjes geplaatst waaraan een ring bevestigd wordt.
D-ring: Dwars op de uiteindes het mondstuk is een ring bevestigd die op een D lijkt.
B-ring: Dwars op de uiteindes van het mondstuk is een ring bevestigd die op een B-lijkt.
Knevels: Er onderscheiden zich 2 versies, namelijk apart of geïntegreerd in de bitring . Bij de eerste zie je een stangetje dwars op het mondstuk geplaatst met daarachter de ring. Bij de 2e variant lijkt het op een bustrens waarbij de ‘busjes’ verlengd zijn.
Ophaalringen: de teugel wordt aan een bakstuk bevestigd die door 2 gaten die boven en onder in de ringen zitten, door het aannemen van de teugel wordt het bit middels een hefboomwerking naar boven geschoven.
Baucher-ringen: Een bustrens variant waar boven op de ringen kleinere ringen op een staafje zijn bevestigd voor het vastmaken van de bakstukken zodat er een hefboomwerking is als de teugels aangenomen worden.
Stang: Een bit dat een hefboomwerking heeft, het heeft voor de teugels maar één vastmaakplaats, onderaan. Er moet hierbij altijd een kinketting gebruikt worden. Dit is een scherp zijstuk.
Pelham: hetzelfde als een stang alleen zit er bij deze ook nog een ringetje direct bij het bit. Hiermee werk je vrijwel hetzelfde in als een d-trens. Ook altijd een kinketting en liever geen pelhamriempjes omdat deze het bit ontzettend onduidelijk maken, dan kan je beter voor een stang kiezen die een zeer korte onderstang heeft (altijd langer dan de bovenkant).
Pessoa: aan dit bit zitten 3 of 4 ringen, een kleine (voor het bakstuk) een grote (hieraan zit het mondstuk) en weer één of twee kleine. Aan deze zit normaal geen kinketting, het werkt als een ophaaltrens deels, maar hier heb je meer keus in de kracht van de hefboomwerking. Ook hier kan met twee teugels gereden worden maar dit is niet gebruikelijk.

Mizora schreef:

Ik ben bang dat dit alleen met goed lessen verholpen kan worden. Je kan een ongebroken trensje proberen maar hij moet voornamelijk leren naar jou te luisteren. Ga eens grondwerk doen, hoe is hij met longeren? Het is duidelijk een gevoelig paardje, mag hij weleens los?