Wat vooraf ging:
Fab kan een enorme zeikdoos zijn soms, ze schrikt van het minste of geringste!!!!!! Echt dat ze zomaar ineens opzij kan springen en zo. Jongigheid is het niet meer

Vroeger liet ik me wijsmaken dat het aan mij lag; ik zat overal naar te kijken war ze bang voor zou kunnen zijn......zeiden ze.......
Inmiddels zijn we heel wat jaren verder, en in grote lijnen wordt het wel beter (we zijn inmiddels Z1), maar toch......af en toe kan ze zich nog wel wezenloos schrikken. Ik zie dan eigenlijk nooit waarvan ze dan schrikt.......tot ik vandaag zelf heeel erg schrok...........we waren aan het uitstappen en ik zat half te dromen op Fab, en ineens schrik ik van het bordje K wat me ineens in het oog sprong (figuurlijk dan he)......waarom snap ik niet........maar ik had meteen wel zoiets van......AHA......oh....zou d at he tnou zijn wat Fab steeds heeft? Dat ze heel geconcentreerd bezig is en dan ineens iets waarneemt in haar ooghoek en al schrikt voordat ze zich realiseert wat het is!!!!!!!!!