Geplaatst 
Maar goed ik heb het haar vergeven.
Niet veel doen dus maar rustig aan wat rechte lijnen en flauwe bochten rijden.
Het begon al met opzadelen, mevrouw was hengstig en ontzettend klierig dus! Hoewel... ook zonder de hengstigheid, dan is ze ook zo met aansingelen..
Echter met hoofdstel omdoen was ze super lief en in de buitenbak kon ik aan een lang teugeltje stappen: ze was totaal niet onrustig.
Maar toen de andere paarden na het losstappen gingen draven... jaaaaaa dat wou zij ook wel!
Nou even dan, maar niet teveel, en 2 rondjes galop maar daar hield ik het dan maar bij.
Verder veel stappen en niet meer 'hard'!
Ineens stonden Peter en Mirella bij de rand van de bak!
Peter had vriendin Mirella meegenomen om naar Cerise's nieuwe stal te kijken.
Mirella staat met haar paard ergens anders, is ook net verhuisd.
Ze vond het erg mooi bij ons, maar bij haar is het dat ook zei ze...
Peter mocht het gelderse paard van Hetty uitstappen.
Een verassing:
voor het eerst dat Peter en ik gelijktijdig reden!
Hij heeft nog maar 1x op een paard gezeten (na flink veel lief kijken van Nimber
).Nu moest Peter dus op een grote brede gelderse merrie, zwart, supermak en braaf (schrikt nergens meer van) en sterk.
Nou dat was wat anders dan die iele trakhener van ons!
Hier kon hij tenminste op blijven zitten...
Oh jee hij moest zelf sturen. En Hetty longeerde een ander paard in de bak... en de merrie liep lief in stap door... met Peter op de rug... richting Hetty dwars door de longeercircel heen!!
Ik draafde er meteen achteraan, om de circel heen, roepende tegen Peter: "Rechterteugel! Buitenkant blijven! Linker been! Opschieten!"
Want de longeerlijn dreigde er aan te komen en dan zou iedereen in de knup raken...
Gelukkig ging het allemaal goed, en Peter oefende al een beetje met sturen.
Echt geweldig wat een talent die man van mij heeft!
Toen gingen we nog ff in stap de weg op, Peter had geruild met mijn vriendin Mirella, die mocht nu op de gelderse merrie want Peter had nog niet veel ervaring.
Hetty en Peter gingen lopend mee.
We reden alleen de weg even uit en weer terug, want er was maar 1 paard achter gebleven in de wei en die raakte wat in paniek. En omdat die ook nog niet zolang daar op stal staat... langer wegblijven doen we de volgende keer wel.
Cerise's been bleek bij het afstijgen al een stuk dunner!
Ik had tijdens het rijden om de minuut gevraagd aan een vriendin of er wat te zien was, of ze kreupel liep, wat ze vonden dat ik wel/niet moest doen... kortom:
Dorine was PIEKERMIEP.
Maar al met al liep ze geweldig en ook op het harde zo zuiver als kwikzilver.
Wel doe ik het nog rustig aan met haar, dus gewoon lekker veel stapwerk zodat de doorbloeding goed blijft en niet zwaar longeren of zo.
Pfff heerlijk dat ik er vandaag weer op gezeten heb.
En braaf dat ze was! Wel drie kleine bokjes door teveel energie maar ach, dat was zo over.
Na al die nieuwe momenten en de stoere aanblik van cowboy Peter op Gassina (zo heet de merrie), mochten de paarden weer de wei in bij het achtergebleven paard, die erg opgelucht keek.
Want zo'n grooooooooooote wei is wel érrug groot als je er in je eentje in staat en de andere drie lopen over de weg steeds verder...
Nee dat was haar niet goed bevallen.
Cerise vond het echter wel leuk die dag denk ik.
Ze loopt nu voor het eerst met haar nieuwe onderdeken, een lekkere warme, en wie weet blijft-ie nog goed zitten ook. Ik ken haar manier van rollen...
Morgen maar weer veel stapwerk doen en wie weet wat nog meer.
De nieuwe stal van Cerise bevalt zó goed, echt geweldig.
De stalhoudster wil zelfs als het nodig is zemelen klaarmaken voor haar, lief he? Vanwege haar koliek vorige week is dat wel goed voor m'n meisje. En lekker!
Zo gelukkig als ik nu ben... kan het bijna niet bevatten.
Ja een chemokuur extra is nog te doen, zeker weten.
Met deze momenten tussendoor?
Dan ga ik ervoor!
