


Afgelopen vrijdag heb ik medegedeeld dat ik weg zou gaan van stal en zaterdag heb ik alle spullen en mijn paard al ingeladen. Dan had ik in ieder geval zondag de hele dag de tijd om bij het Garfield te zijn na zijn eerste overnachting.

Toen ik hem zaterdag inlaadde had hij al in de gaten dat wij weg gingen, ik was nl. de hele dag aan het pakken geweest met alle spullen (verschrikkelijk veel!), ik kon het zien aan zijn ogen en houding. Hij stond voor Amaretto (pony van Lautje) z'n stal en het was net of hij zei "Nou Retje, ik zie jou misschien wel een keer weer". Ik had de tranen in mijn ogen staan en dacht bij mijzelf "wat doe ik hem aan".


Onderweg was hij heel druk en toen ik hem uitlaadde op de nieuwe stal ging meteen zijn hals erop, hij liet zich echt zien. Toen hij de stalgang in kwam was het helemaal erg. Hij inspecteerde zijn stal en begon te knabbelen aan het hooi. Op zich een goed teken.
Nou is het alweer dinsdag en het gaat supergoed met hem. Hij is opgewekt als ik kom en hij liep zondag al een stuk beter dan de 2 weken ervoor. Gisteren werd hij nog beter met het rijden. De mensen daar op stal zijn helemaal gek van hem. Ze vinden het een mooi paard. Ook is er niets met het paard te doen (hij is dus makkelijk)

Maar ik mis jou wel hoor Laura en van Garfield moest ik een dikke knuffel doen aan Ret!!!!!!
Groetjes Simone