Geplaatst Hij belde mij woensdagavond, ik was hard aan het leren met de mededeling 'ik kan morgenvroeg om 8 uur bij je zijn'., Nou, okee, dan! Dus, ik vroeg uit m'n bed donderdag en de boeken even gelaten wat het was.
Chris was heel rustig en praatte eerst even gezellig met haar. Ze is altijd een beetje wantrouwig in het begin, als er zomaar iemand haar stal binnen komt stappen. Nu dus ook. Hij begon met het laserapparaatje op haar hals, dat vond ze eerst maar niks maar toen het begon te werken werd ze steeds rustiger. Hij constanteerde meteen dat ze 'van haar oren tot haar staart' vastzat, iets wat mij niet verbaasde.
Chris doet voorwerk met een laser, die 'werkt' tot ongeveer een halve centimeter onder de huid. Dit haalt de ergste stijfheid weg, bevordert de bloedsomloop en zorgt dat het paard rustig wordt.
Vervolgens behandelde hij de ergste delen met zijn handen: de brede spier die van onderaan de hals naar het voorbeen loopt en de spier die van achter het voorbeen naar boven tot de rug loopt zaten erg vast, maar ook de spier in haar 'bovenhals' (het stukje net voor het schouderblad - heel mooi om te zien dat alles eerst hard was en hij later z'n hand onder het schouderblad kon steken). Verder is hij relatief lang bezig geweest bij haar lendenen en met haar broekspieren, met name aan de rechterkant. Aan die kant schuurt ze ook vaak haar hak open, een teken dat het daar spiertechnisch niet helemaal goed zit. Ook heeft ze aan die kant vaak mok. De circulatie in dat been is duidelijk minder.
Ook kon hij merken dat het zadel lang niet goed gelegen heeft (met dank aan m'n vorige zadelmaker....kan ik me nog steeds heel kwaad over maken), het gebied rond haar schoft was zeg maar gevoelig.
Tenslotte heeft ze nog een halfuurtje onder de magneetvelddeken gestaan. Ik heb zelf met een magneetje de trillingen gevoeld boven de deken, heel apart.
Tegen de tijd dat alles achter de rug was vond Miga Chris helemaal geweldig (ze stond hem de hele tijd te knuffelen
) en zag je in haar ogen dat ze helemaal tot rust was gekomen. Dat alleen al was heel mooi om te zien. Hij kon niet alles in één keer los krijgen, dus komt over twee weken nog eens. Er zijn bij mij inmiddels een aantal vragen gerezen over onder andere voer en training, dus dan kan ik die dan meteen stellen!
Wat mij tot nu toe opvalt is dat ze veel meer geniet van het poetsen, waar ze voorheen haar rug introk staat ze nu te gapen.
Als ik opsteeg liep ze voorheen vaak een paar pas met gespannen rug, nu ook niet meer.
In haar lopen is niet vreselijk veel veranderd, maar ik heb er vertrouwen in dat dat gaat gebeuren. Ik verwacht geen wonderen en al helemaal niet dat ze ineens weer in orde zal zijn, dat kan niet met een paard dat al zo lang problemen heeft.
Ik ben heel blij dat er nu aan gewerkt word. Misschien heeft mijn merrie nóg wel meer bewegingscapaciteit als voorlopig bij mij bekend (maar dat geloof ik niet echt, beetje als geintje bedoeld - maar je weet nooit).
Na de openbaring met paardentandarts en zadelmaker hoop ik toch dat ik er hiermee ben, en dat m'n paard in het vervolg dan toch echt zonder pijn kan lopen. Soms voel ik me best een beetje schuldig....
