Geplaatst Toen ik aankwam moest ik haar eerst op het harde laten draven. Daarna op de harde volte longeren. Brrr, wat vond ik haar krabbelen. Maar het was hartstikke goed hoe ze liep! Daarna werd haar rug gevoeld of ze daar last van had. Ook dat viel mee, maar er werden voor de zekerheid foto's gemaakt. Ook werd er nog een keer bloed gecontroleerd, heel uitgebreid. Een deel konden ze zelf doen en een deel is naar een extern laboratorium gegaan, die uitslag hoor ik morgen. Toen Razin in de rontgenruimte stond moest ik daarbuiten wachten tot ze klaar waren. Ze hadden meteen foto's van haar gebit gemaakt.
Daarna ging Razin de onderzoeksruimte in, waar ze rectaal werd opgevoeld. Alles was daar ook goed, ook de eierstokken en ze was op dat moment hengstig. Arme Razin, ze was gesedeerd en helemaal suf en allemaal zweet op haar voorhoofd. De arts vertelde dat de foto's van haar gebit er iets minder goed uit zagen dan gehoopt.
De foto's liet hij me later zien. Haar gebit werd bekeken, dit vond ze absoluut niet fijn en dit moest dus met praam gebeuren. Ze kent de mondsperder inmiddels wel en heeft er echt een hekel aan. Haar voorste kies was scheef geduwd en die werd met een electrische vijl bijgeslepen.
Daarna mocht ik haar op de trailer zetten en terug komen om de foto's te bekijken. De uitslag van het bloedonderzoek wat zij zelf deden was trouwens ook helemaal goed. Er was dus niet echt iets uitgekomen, uit alle onderzoeken. Morgen hoor ik dan nog de laatste uitslag.
De arts liet me de foto's van haar rug zien, de wervels stonden allemaal goed van de schoft en de rug. Die in de achterhand konden ze niet goed op de foto krijgen omdat ze daar al veel spierontwikkeling had.
Toen de foto van het gebit. Het weefsel in de bult (de botwoekering) leek iets uitgebreid te zijn en die kies schuin gedrukt te hebben. Ik stelde natuurlijk allemaal vragen omdat ik zo graag wilde horen dat het goed kwam, maar daar konden ze natuurlijk niet veel van zeggen. Ze hopen dat als ik iedere 4 of 5 maanden terug kom voor controle, en zo het gebit goed in de gaten laat houden, dat het allemaal goed blijft gaan. Maar ik had natuurlijk liever gehoord dat er niets aan de hand was...
Op de terugweg liet ik haar geen hooi eten, dat mocht niet omdat ze natuurlijk nog suffig was. 2 Uur later kwam ik thuis en toen heb ik haar gevoerd. Niets aan de hand verder. Later op de avond kwam ik weer om af te voeren, en toen lag ze en had ze haar voer niet op, echt helemaal niets voor Razinda!!
Gisterochtend ging ik weer naar stal en toen schrok ik ontzettend. Razinda lag met haar hoofd naar achteren, plat op de grond. Haar ogen waren open en ze reageerde niet. Ik riep haar maar nog geen reactie. Ik dacht echt dat ze er niet meer was...
Toen ik de deur open had en bij haar was gaf ze gelukkig reactie, en even later stond ze op. Nog steeds had ze haar eten niet aangeraakt. Toch was ze heel rustig, dus ik dacht niet aan koliek ofzo. Ik liet haar en Jur los in de bak en ging ondertussen mesten. Toen ik daarmee klaar was, zag ik dat ze ook in de bak was gaan liggen. Jur stond naast haar, alsof ze over haar waakte, net als toen ze nog een veulen was...
Ik ging bij haar zitten en ze legde haar hoofd in mijn nek. Ik heb de kliniek gebeld en daar kreeg ik te horen dat ze waarschijnlijk moe was van de langen reis heen en terug en alle onderzoeken. Daar dacht ik zelf ook aan. Later op de dag lag ze weer veel, maar ze was nog steeds rustig.
Maar 's avonds liet ze zich ineens vallen in haar box, stond weer op en viel weer, met haar hoofd naar achteren en ze was compleet weg, gewoon een totale black-out. Ze reageerde nergens meer op, ik praatte tegen haar, trok zachtjes aan haar hoofd, maar ze was er gewoon even niet meer. Ik raakte toen echt in paniek en heb mijn DA gebeld dat hij met spoed moest komen. Een vriendin op stal bleef bij me, gelukkig. Razinda lag al een half uur en het leek wel alsof ze steeds in shock raakte. Ik dacht echt dat ik haar kwijt zou raken...
Eindelijk was de DA er, en Razin was inmiddels weer iets helderder. Het leek wel alsof ze epilepsie had ofzo, ik dacht nog dat het misschien een gevolg van van de sedatie. De DA liet haar overeind komen en onderzocht haar. Toen bleek dat ze wel koliek had, de linkerkant van haar darmen lagen erg stil. Ze had verstoppingskoliek. Ze was dus gewoon flauwgevallen van de pijn.
Het ene paard reageert op pijn door heel druk te worden, en de gewone verschijnselen te tonen die je meestal bij koliek ziet, maar Razinda legde zich er gewoon bij neer leek het wel. Het was echt heel naar.
Ik ben dus op stal blijven slapen en heb haar een paar keer gecontroleerd. Het ging weer beter en ze ging ook weer mesten. Om 3 uur 's nachts ben ik naar huis gegaan omdat ik het ijskoud had en Razin leek in orde. Om 8 uur stond ik weer bij haar en toen was ze al heel attent. Vandaag was ze alweer zichzelf, lekker druk, vrolijk, hongerig.
Net ging ze zelfs in galop over het terrein toen ik Jur ging binnen zetten. Meestal blijft ze dan achter en rent ze stiekem de wei in, maar nu kwam ze keihard achter ons aanrennen.
Nou, zometeen nog afvoeren en dan maar weer eens op tijd mijn bed in als alles goed gaat. Hoewel ik nu al weet dat ik het doodeng vind om haar alleen te laten.
. Heel erg om je paard zo te zien en eigenlijk niet weten wat er nou aan de hand is de hele tijd. Ik word ook altijd helemaal koud van binnen als er iets aan de hand is met één van de paarden. Het complete gevoel van machteloosheid. 