Geplaatst Laiser stond in de wei en had totaal geen zin om naar voor te komen. (ja daag dikke middelvinger ik kom dus echt niet, ze komt me maar halen! Het gras is veel te lekker. Ik heb geen zin om te dressuren.)
Nadat ik Laiser gepoetst had liep ik met hem naar de buitenbak, om daar al stappend op de anderen te wachten. Gewoon lekker relaxed dacht ik...
Alleen dacht Laiser daar anders over die dacht dat hij moest kijken hoe snel je kunt stappen en de benen onde je lijf uit kon lopen. Hij wist dus heel goed wat er stond te gebeuren. (Ik had een martingaal aan en martingaal betekent dat we naar buiten gaan
)Maar nog voor de anderen er waren zagen we verderop in de wei 3 herten voorbij rennen. Mooi was dat joh! We weten wel dat er herten zitten in het kleine bos bij de stal, alleen zien we ze bijna nooit. En nu midden op de dag 3 dwars door het weiland en de akkers.
Toen de anderen er waren, zijn we meteen vertrokken. Laiser had er nu nog stevig de pas in. "Ach" zei ik, "dat verandert nog wel als we eenmaal aan de drukke weg zijn." En ja hoor daar liep meneer al weer een heel stuk rustiger. We hoefden gelukkig niet echt lang stil te staan en konden vrij snel oversteken.
(Zo met een paard naast me en eentje die haast in mijn billen kruipt is het toch een stuk minder eng om over die witte vlekkenmonstertjes te lopen. Maar ik ben toch altijd weer blij als ik er overheen ben.)
Nog voordat we bij het bos waren aangekomen kwamen we nog een fries tegen die ingespannen was. Chips! Was het eerste wat ik dacht. Laiser is bang van ingespannen paarden en hij heeft een keer echt kaarsrecht overeind gestaan aan een 80-km-weg, en daar had ik weinig zin in om dat nu weer te krijgen. Dus ging ik zo rijden dat er een paard half voor me reed en de andere half achter me. Op deze manier voelt laiser zich wat veiliger. Dat had ik al vaker gemerkt. Als er iets is dat eng is, moet ik tussen het enge en Laiser een ander paard zetten en dan gaat het meestal wel. En het werkte ook vandaag. Gelukkig maar, dat was weer een pak van mijn hart.
Eenmaal bij het bos aangekomen begon Laiser er steeds meer zin in te krijgen. Alleen had de storm van een paar weken geleden er voor gezorgd dat er op een pad de weg werd versperd door takken. En aangezien LAiser geen springwonder is (wat niet is kan nog komen
) Moesten we er langs lopen. Alleen dan moesten we dwars door laaghangende takken. En tja zelfs toen de andere twee paarden er al langs waren gelopen, durfde Laiser niet . Dus toen ben ik afgestapt. Omdat de takken op ooghoogte hingen bukte ik zelf en nam het hoofd van Laiser ook mee naar beneden. En op die manier heb ik hem er langs gekregen. (Wat is het toch een scheetje hè? Alleen durft hij niet, maar als ik hem voorga volgt hij me op de hielen en het liefste nog in mijn broekzak 
)Daarna heb ik gelukkig niet meer af hoeven stappen en liep Laiser door.
Alleen die plassen hè, het zou verboden moeten worden. Daar worden mijn voeten zo vies van. En je weet nooit wat voor enge beestjes daar weer in verstopt zitten.
Terwijl we in een stevig drafje waren, moesten we ook door plassen. En aangezien er links en rechts een paard liep, sprong laiser ineens over een plas. Dus moest ik eigenlijk wel lachen. Je blijft voor verrassingen staan met die knol van mij.
Later deden we ook nog een galopje, nou -je. Laiser had een maatje gevonden die ook wel hard wilde, dus zette hij even bij om harder te gaan. Dit was de eerste keer dat hij zo ging galoperen dat hij steeds harder ging. (Misschien toch het volbloedbloed dat een beetje omhoog borrelde
Ja ik wilde gewoon mijn Opa van moeder's kant nadoen die heeft toch derby's gelopen.)We reden weer verder en we probeerden wat andere paden uit. Alleen liepen we steeds vast omdat ze afgesloten waren dmv een hek of een slagboom terwijl het ruiterpaden zijn. Vreemd maar ja.
Toen we op het laatste brede pad lekker relaxed stapte met een lange teugel, spoorde een van de andere amazones haar paard aan tot een galopje. Dus ik pakte razendsnel mijn teugels op en spoorde Laiser ook aan. Nou en hij zette me aan. Hij maakte megasprongen om bij de anderen te komen en wilde er eigenlijk wel voorbij, want hij wist nu hoe hard hij kon. Net voor de bocht had hij dus ook het lak aan de anderen en galopeerde door, hij had er zin in
. Maar helaas ik zat nog op zijn rug en nam hem weer terug en we gingen een andere kant op dan Laiser gedacht had.Daarna hebben we nog wat door het bos gestapt en genoten van de omgeving, want zelfs bij ons in de buurt heb je hele mooie stukjes Nederland.
Toen we thuis aankwamen heeft aliser nog heerlijk in de binnenbak liggen rollen en daarna gesmuld van een lekkere slobbermaaltijd. (Waar hij mijn nieuwe bodywarmer ook maar meteen inwijdde. Ja die zag nog zo schoon, dat kan toch niet) En daarna heerlijk weer de wei in.
En zo konden we terug kijken op een heerlijke rit. En ik hoop nu helemaal een keer op een pad waar ik Laiser eens lekker kan laten gaan. En ik heb zo'n vermoeden dat als het juiste paard erbij is, dat dat dan best wel eens hard kan gaan
) 
