Geplaatst Eerst mijzelf.
Ik was wel te positief geweest, maar er is goed nieuws.
De kuren zijn aangeslagen, het is heel ietsje verminderd maar groeit in elk geval niet meer (de kanker), wat heel goed is.
En dat al na twee kuren (toen zijn de foto's genomen).
Heb nu drie kuren gehad in totaal en na de vierde plus 2 weken moet ik weer foto's nemen, en dan terug komen bij de arts.
Waarschijnlijk moet ik na de vierde (die eind november gepland is) nog anderhalf tot twee maanden.
Dus nog 1 of 2 kuren.
Iets meer dan ik gedacht had, maar het is dus toch positief want de kuren slaan aan!
Nu even Cerise:
We gingen met haar naar de paardenkliniek hier in de buurt om een bronchoscopie te laten doen: slangetje in neus en verder naar de keel en luchtwegen helemaal gezien op het scherm tot de openingen naar de longen.
Er zaten nog hier en daar een paar kloddertjes slijm in haar luchtwegen, maar niet veel meer zei de DA.
Vooral positief was hij over het stukje vlak voor de openingen van haar longen: dat was schoon.
Cerise moet nog even doorgaan met de Ventipulmin (siroopspul) en daarnaast krijgt ze een medicijn dat dit medicijn versterkt.
Ze heeft nog twee spuiten gehad.
Hoe het ging met Cerise geestelijk:
Voor de bronchoscopie moest ze dus een ruimte binnen en meteen na een meter al zo'n 'opvoelstal' in.
Ze wilde eerst niet van buiten naar binnen, maar ik liet haar gewoon lekker kijken in de deur en overal.
Toen móest ze wel van zichzelf achter mij aan naar binnen, ze was gewoon veels te nieuwsgierig! }>
Ze liep met los touw gewoon hup achter mij aan die opvoelstal in.
Plotseling voelde ze iets achter haar billen en kon ze 'geen kant meer op', maar de stal was nog vrij groot (ze is niet zo lang/breed) dus...viel mee.
Vrouwtje deed de voorkant dicht en bleef bij haar staan, en KIJKEN dat ze deed...
Er was ingebroken bij de kliniek (politie was er) dus het duurde een kwartier voor de DA tijd voor ons had. Ondertussen gaf Peter Reiki aan Cerise (soort handoplegging) en Cerise bleef erg rustig.
Wel wilde ze alles zien en horen en voelen en weet ik veel. Maar er was weinig te bekijken, althans, dat vond ik...
De assistente kwam af en toe een praatje maken en vast wat overleggen etc. Cerise vond de deur waar zij binnen kwam ook heel interessant, en de monitor voor haar neus op de tafel ook!
Ze was erg braaf toen ze later de praam op haar neus kreeg, die heeft die man nauwelijks aan hoeven draaien. Scheelt wel weer.
Ze was versuft door het spuitje van tevoren en merkte er weinig van: heeft alleen drie keer gehoest toen de dunne slang naar binnen ging.
De arts heeft nog gezegd dat ik wel mocht rijden, zolang ik haar maar niet erg in het zweet reed, buitenritten of zo kon wel, een uurtje lekker het bos in bijvoorbeeld.
Was juist erg goed voor haar!
Dat versuffende spuitje van in het begin had wel een sterke werking gehad, want toen ze weer naar huis mocht wilde ze niet mee. Nee, de trailer wilde ze niet op
Eindelijk na tien keer proberen liep ze mee, na wat schoppen onder haar kont hihi.
Toen ze eenmaal in de trailer stond wilde ik haar een appeltje geven als beloning, en ze nam een hap ervan.
Wil ik haar de rest geven, kijkt ze er naar en wendt ze haar hoofd af:
ze wilde liever hooi
Raar beest!
Duidelijk nog een beetje 'dronken' grijnz.Thuis hebben we haar eerst op stal gezet, ze zou gaan zweten door de laatste spuit die ze kreeg dus maar niet in de kou buiten.
Ondertussen voer gehaald en verslag gedaan bij mijn vriendin Hetty.
Toen we terug waren op stal anderhalf uur later was Cerise al weer aardig de oude.
Hup de deur open, loop maar door de blubber-buitenbak naar de wei meisje!
En toen ze de wei in kwam en haar vriendjes zag?
Hinniken en hup in galop er naar toe!
Het komt weer helemaal goed met mijn meisje, DA was erg positief.
En met mij komt het ook goed, al duurt het wat langer.
Maar ik vecht wel.
Mooie bruine ogen
een teddybeertje die op mij wacht
dan heb ik toch áltijd
kracht?
D.
Thanks jullie allemaal, voor lieve reacties en pbtjes.
Daardoor kan ik weer overal tegen!
