Mijn vader heeft Isolda voor een klein rondje mee naar buiten genomen. Ook dat vond ze niet echt erg. Isolda wel! Het tweede rondje heb ik Isolda meegenomen. Kwam ook nog een shovel tegen, Sjonge jonge, ik werd bijna omver getrokken! En bijna tussen het hek gedrukt en bijna in de sloot gegooid!
Maar toen dat enge ding weg was, werd ze weer rustig.
Weer terug naar Udinde en haar losgelaten. Ze hoefde niet eens geruststelling bij haar mam te zoeken en ging vrolijk in de ronde kijken. Alsof ze wilde zeggen, nou vonden jullie dit nou zo spannend?? En Isolda maar aan haar snuffelen.
Heb haar daarna nog even gekriebeld en geaaid en ook voetjes gevraagd. Ook daarvan niet onder de indruk, ze vond het wel grappig en probeerde me in mijn achterste te bijten.
boefje is het toch! 
wat leuk dat Udinde zo rustig bleef! Ze is echt een eigenwijsje met een heel sterk karakter volgens mij. Echt leuk. En nog even een vraagje: wat is een 'tuur'?

Nu kost het vrijwel geen moeite en geduld meer, ze blijft vrijwel stil staan!! In het gebin moest ik het eerst om d'r hals doen, met de rest los zeg maar, dan ging ze f weg, schudden enzo en daarna kon ik voorzichtig verder, de boel goed doen en vastmaken. Nu kan dat in 1 keer. Heel soms loopt ze daarna nog ff naar de waterbak om aan de rand dat gekke ding af te schuren enzo, of met d'r achterpootjes een voor een proberen 'm af te schoppen, maar als iedere keer weer blijkt dat dat weinig effect heeft, geeft ze maar weer op