Ik ben naar Cerise's slaapkamer geweest, haar stal dus.
Is niet zo raar, maar toen ik, met m'n nog vermoeide lichaam van de chemokuur, de stal had gedaan (zag echt goor!), was ik gewoon OP.

Ik was zo moe...

Mijn benen voelden aan als watjes, echt leeg zonder bloed zeg maar, dus dat werd zitten in het schone stro.
En ja ach... waarom niet.
Even liggen. En dat lag best lekker!

Later kreeg ik het met moeite voor elkaar om het prinsesje Cerise (oftewel koninklijke hoogheid zoals ze graag genoemd wordt) naar binnen te wurmen door de staldeur zonder dat de andere paarden meeglipten...
Nog een hele toer want die anderen moesten buiten blijven in de modderige buitenbak waar je tot je kuiten inzakte...

Die wilden dus ook wel met Dorine mee!
Maar goed, toen ze binnen stond hup Cerise's snotneusje schoonmaken.
Die korstjes...

Maar er staat een waterkoker in de zadelkamer en ik denk dat als ik vandaag genoeg tijd heb... ideetje!

Ik ga geen kokend water over haar hoofd gooien hoor, wees maar niet bang.

Cerise was weer eens errug blij met mij.
Ze stond toen ik aankwam buiten verderop in de wei, 400 m. afstand zeker, vrij achterin.
Maar ze keek meteen!
"Hee! Daar is MIJN vrouwtje! Zien jullie dat? Die komt voor mij, lekker voor mij alleen!
Vrouwtje joehoe, zie je mij ook? Ja je kijkt naar mij... Ja hoor...
Ik ook van jou vrouwtje. Kom je mij gauw halen?
Heb je ook wat lekkers mee genomen? Je had laatst van die heerlijke appeltjes... wel wat klein... nee ik ben niet verwend hoe bedoel je?
Vrouwtje ga je de stal in?
Straks snel komen hoor!"

Ach ja en vrouwtje komt.
Elke keer weer.
Zelfs met zwak lichaam komt ze nog, dan moeten de ouders van vrouwtje maar even met de auto. Tenslotte is Cerise een beetje hun kleinkind, al hebben ze de balle verstand van paarden.
Maar ze zien het elke maand opnieuw.
Vrouwtje die na een chemokuur zó snel weer beter wordt...
Andere mensen die voor pampers liggen met kanker en hun dochter wandelt door.
Leeft door, vecht door.
Dus Cerise?
daar doen ze veel voor
Cerise is het kleinkind
dat ik hen zelf niet kon geven
maar meer nog is zij de hoop
op hun dochter's leven.

Thanks paps en mams voor alle hulp..
D.
