Ik had net een eigen paard gekregen toen mijn ouders gingen scheiden. Het was echt een super paard maar veranderde snel. Hij heeft vaak getrapt enzo en was niet helemaal gezond en was ook niet geschikt voor de wedstrijden. Maar samen met 2 vriendinnen liep hij steeds beter en beter. Ik ben er toen afgevallen en heb een hersenschudding gekregen daarna ben ik er niet meer opgeklommen al wilde ik het nog zo graag het mocht niet van mijn moeder. Mijn vriendin Mare reed hem en het beetje angst wat ik had voor mijn lieve Celest was uiteindelijk helemaal weg. Maar hier thuis kwamen er problemen tussen Mijn ouders en steeds minder geld. Uiteindelijk was het zo erg dat we 3 maanden geen stalling betaald hadden en ik niet met hem naar de hoefsmid kon. Dus het was nu eenmaal zo hij moest weg. Iedereen zei dat Celestial een gevaarlijk paard was en niemand hem ooit zou willen maar Mare en ik wisten dat dit niet zo was. Ook al was het niet de liefste ik hield van hem echt! Maar goed toch maar een advertentie het duurde eventjes maar uiteindelijk stroomde de reacties binnen. Veel haakte af bij het horen van zijn leeftijd (16) maar er was 1 meisje wat wilde komen kijken. Ik heb haar veel over hem verteld en veel foto's laten zien. Ze zou gisteren om 2 uur komen kijken.
Maar ze is nooit op komen dagen!
Het was gewoon een of ander dom geintje. Wat bij mij nog veel harder aan kwam dan bij een ander. Waarom vraag je je nu af. We hadden dus al 3 maanden geen stalling betaald en kregen al zo veel deurwaarderd enzo. Uiteindelijk toch de hoefsmid bij elkaar gespaard en laten komen speciaal voor de verkoop. We hadden het geld zo hard nodig! Nog steeds! En de eigenaar van de pensionstal waar mijn liefste paard staat was het ook voortaan zat. We moesten de papieren inleveren als een soort van borg. En als dit meisje hem dan niet kocht (want hier was hij al zeker van, want zeker hij vind dat de enige plek voor mijn lieverd de slacht was) dan zou hij naar de weide gaan omdat hij geen stalling bezet gaat houden voor iemand die niet betaald. Al mijn hoop was dus op dat meisje gericht. En nu is ze dus niet gekomen en kreeg ik te horen dat Celestial naar de weide gaat. Ik dacht in eerste in stantie nog dat het de weide bij stal was maar ik mag niet eens weten waar hij is! Vandaag word Celestial daar dus heen gebracht. En zolang wij niet betalen weet ik niet waar hij is! En aangezien we moeite doen om hier thuis alles draaiende te houden gaat dit lang duren. En ik weet niet of die meneer hier zo lang op gaat zitten wachten. En hij was degene die het hardste roepte dat mijn paard niks waard is en gewoon naar de slacht moest. Dus het enige wat mij sinds gisteren bezighoud is:
Waar is mijn schat, en hoe lang zal hij nog in leven blijven! Krijg ik hem ooit nog te zien?
Iedereen zei dat het het beste was en dat het wel goed zou komen. En als er over een paar maanden wat meer geld was dan zou ik toch een leuk paardje kunnen kopen om ook wedstrijden te kunnen rijden. Maar dat geld zal er niet over een paar maanden zijn! Ik huil er best veel over. Heb ook best slecht geslapen vanacht. Vind het wel erg lief dat iedereen op stal aan bied dat ik op hun paard rijd maar dat is hun paard en ik wil alleen mijn eigen paardje weer zien. Vind het dus ook moeilijk om te zien dat mijn beste vriendin wel een leuk eigen ponytje heeft waar ze veel plezier aan heeft. Ben bijna jarig ook en heb voor mijn verjaardagsfeestje van al mijn vriendinnen samen een heel mooi dekje, halster + touw en bandages gekregen voor mijn nieuwe pony. Maar die komt er pas over een hele lange tijd. Misschien wel niet! Ik ben ze erg dankbaar maar vind het wel moeilijk. Ik heb 2 Hoefijzers van Celestial opgehangen in de garage waar ik al zijn spullen ook heb opgeborgen. Ik mis hem gewoon! Hoe kan ik hier mee omgaan?


http://img526.imageshack.us/img526/8803 ... 600cu8.jpg
http://img242.imageshack.us/img242/6034 ... 450nu7.jpg
Bedankt dat je mijn hele lange verhaal hebt willen lezen, het moest er eventjes uit!
Kus Jennifer