
Ik mopperde nog een beetje tegen haar dat ze niet zo moest spoken totdat ik ineens een soort gepiep hoorde wat ik niet kon thuisbrengen.
Uiteindelijk zag ik wat de oorzaak was van Kaminka's onrust.....: een piepjong rood katje... hooguit een week of zeven!!
Die zat langs de rand van de bak zijn longen uit zijn lijf te bleren en was mij duidelijk aan het roepen. (Moet je net mij hebben, ik ben al zo dol op katten).
Dus ik stapte van Kaminka af, maar er was even niemand in de buurt om te helpen, dus ik liep met Kaminka aan de hand naar het katje toe. Die zag dat grote beest aankomen en smeerde hem helaas in de bosjes.
De stalhouder bleek het katje de avond daarvoor al in de stal te hebben gesignaleerd en had hem eten gegeven. Hij was erg schuw en liet zich niet pakken.
Waar het diertje nou vandaan komt is nog een raadsel, hij is niet van de buren, maar hij is nog te jong om hele grote afstanden te hebben kunnen lopen.
Ik hoop maar dat hij vandaag weer opdaagt, mijn stalhouder wil hem graag hebben gelukkig.