De laatste dagen staat ze in een nieuwe wei en heeft nog niet altijd zin om er uit te gaan, ze staat dan ergens in het midden.
Ze blijft daar staan en is niet van plan om naar jou toe te komen, dus ik ga maar richting haar.
Bijna bij haar bedenkt ze zich (
baasje) en gaat een eindje verderop staan.Vandaag bleef ze weer stil staan en toen ik bijna bij haar was, liep (lees liep
, niet rende) ze weer weg.Ik riep op een luide (beetje sjagarijnige) toen ho en halt.
Voila
, daar stond ze stil, ik liep naar haar toe en kon haar zo pakken.Toen snel naar stal.
Had ik dat maar eerder geweten
, ho en halt en ze blijft staan en ik kan haar pakken.Alleen jammer dat ik haast wel zeker weet dat ze het morgen niet weer doet
.Ho en halt,
een toverwoord
. 
en kost wrs meer tijd dan het jouwe



. Een kennis van me heeft inderdaad zo'n paard wat -eenmaal gevangen- niet meeloopt en past ook het principe van lopen = lekkers toe en dat werkt... Ze geeft het commando "stap" en zodra hij begint te lopen krijgt hij wat lekkers...