Weet je wat zo gek is, dat mensen zo vaak zeggen "je houdt je zo goed". Zij weten allemaal toch ook wel dat je (als je even alleen bent, of alleen met je man) menig traantje laat en gelaten hebt? Dan voel je je bijna schuldig dat je niet de hele dag zit te huilen. Ik heb Mistrals halster in de huiskamer hangen, met wat plukjes van zijn mamen en staart erbij. Kan ik regelmatig even voelen en ruiken. Vooral dat laatste is fijn en moeilijk tegelijk.
Ik ben nog niet op de manege geweest. Heb zijn lege stal dus nog niet gezien. Waarschijnlijk morgen... Zal wel moeilijk worden. Moet ook nog mijn kastje leeghalen. Al de spullen mee naar huis en poetsen. MOet zijn dekens ook nog ophalen van het wassen...
Zo raak je steeds een stukje verder verwijdert van het gewone leven met hem.
Heb hem nog gezien toen hij dood was.Daar ligt jouw reus dan... Dan nog maar zo weinig paard en veel meer ziek en vooral ... levenloos. Was wel belangrijk voor mij. Heb dat ook altijd gedaan met opgebaarde mensen (opa's, oma's e.d.). Ben altijd afscheid gaan nemen achteraf. Moest ik bij mijn maatje dus ook wel doen. Was gelukkig niet eng. Wel erg hard ( de waarheid). Ben wel blij dat ik dat gedaan heb. Weet niet waarom. Geeft rust.
Ik heb ook veel gezien van het 'laten inslapen' vanaf een afstand, achter een ruit, vanuit twee kamers verder. Heb dus niets gehoord en alleen maar heel vaag gezien. Was ook niet eng ofzo. Geen 'gevecht', maar gewoon ... klaar... het hoefde ook echt niet meer van hem. Hij deed ook niet echt moeilijk toen hij die narcose ruimte in moest. Ha dik anders wel heeel moeilijk gevonden.
Weet je, al leest niemand dit, is helemaal niet erg, ik kan even van mij af schrijven... Tranen zitten toch hoog de laatste tijd. Schrijven is dan makkelijker dan praten.
Tsss, kijk toevallig even naar boven, op de boekenplank en zie cd-rommetjes staan "Rainbow" type ... ... Ik denk dat Mistral terecht is, aangekomen bij de Rainbow bridge. Mistral heeft een toepasselijk boodschappertje gevonden...
Moet nu toch echt even grienen...