Geplaatst 
. Bij ons kun je via de schouwpaden het bos in. En ik had een leuke route van 2 uur gepland (niet langer hoor, want ik ben niets gewend, zei ze 
)Nou ja een hengst en een merrie, dat kan wat worden, maar dat viel dus erg mee. Ze was geen blik waard in zijn ogen. Natuurlijk niet, want er waren zoveel vreemde dingen: een steen, een boom die wappert in de wind, een plas op de weg (daar kun je niet door, daar moet je over)
. Mijn paard had af en toe zo iets van: beest, maak je niet druk, doe toch normaal, en deed dan ook de oren in de nek en keek hem eens kwaad aan. Als blikken konden doden.... 
.Na 2 uur kwamen we weer bij huis aan. Stond de hengst daar echt op stal van: laat mij nou maar slapen, alleen voor een emmertje wortels doe ik een stap op zij
. 't Is nu wel weer bewezen: ook de liefde van een paarden-man gaat door de maag 
