Geplaatst De eigenaar van de stal waar een paar verzorgpony's van mij staat, had drie weken voordat de zomervakantie aanbrak bij toeval
op de paardenmarkt een paard gekocht. Carmen genaamd, 1m. 36, bruin met zwarte manen, druipkolachtige bles en vier witte voetjes... een plaatje om te zien. 
Een week nadat ze bij ons op stal stond, deed ik haar automatisch iedere dag. Tien weken lang heb ik haar iedere dag verzorgd. Ze was echt zo'n bange drol, geen conditie, veel te dik, hardstikke gespannen. Na zeven weken was ze goed op gewicht en hield ze een buitenrit van anderhalfuur met gemak vol. De spanning was al helemaal verdwenen, tijdens het poetsen en tijdens het rijden.
Toen brak de school weer aan en werd ze door een ander meisje geleased. Die was zo bang voor haar dat Carmen alleen durfde te poetsen.
Resultaat: conditie achteruit, weer te dik, weer gespannen... Ik deed Carmen af en toe nog wel, maar de rest van mijn verzorgpony's moesten minstens zoveel aandacht krijgen. 
Gisteren ook weer. Het rijden: na een kwartier was het beest doodmoe, ook al liep ze heel ontspannen (wat mij nog verbaasde, sinds dat andere meisje haar deed dacht ze alleen maar aan één ding: rennen, energie kwijtraken). Ze was zeiknat!
Alles vond ze weer eng: de tuinslang, water, de equishine... Alles wat ik geleerd had wat niet eng was. Ook buiten. In de laatste week van de zomervakantie kreeg ik 'r eindelijk zover dat ze zonder blikken of blozen langs de brievenbus wilde. Gisteren scheet ze peukies toen ze hem in het oog kreeg. Kortom: ik kon weer helemaal overnieuw beginnen. 
Maar zover zal het niet komen. Vandaag is ze weggebracht. Ze is geruild voor een Welsh-pony'tje, ook wel een leuk beessie hoor! Maar toch: 'geruild', het woord alleen al... net als een machine die niet aan zijn eisen voldoet.
Ze is dus geruild voor een ander leasepaard voor dat meisje dat haar zeg maar 'verpest' heeft (wel een beetje gemeen om dat te zeggen, maar 't is wel waar). Iemand van stal probeerde haar in de trailer te laden, wat ze heel erg eng vind. Voor geen goud, zelfs niet voor biks. Ik wist wel dat ze erg eenkennig was, dus ik probeerde het en ja hoor, na wat aarzelen ging ze toch. Dan schiet er toch wat door je heen: schuldigheid dat je een paard wat helemaal op jou vertrouwd gewoon ergens anders heen brengt en haar dan daar achterlaat... bij volkomen vreemde mensen... (ik zit hier gewoon te janken achter mijn compu 
)Mij werd niks gevraagd, of ik het erg vond, of we nog eens lang zullen gaan (een kwartier met de auto en je bent 'r, ik weet alleen de route niet meer) enzovoort. Ik moest het allemaal maar best vinden. Oké het is dan wel mijn paard niet maar ik heb toch wel al die tijd dat ze bij ons op stal stond voor haar gezorgd...
Gelukkig was het meisje dat Carmen van me overnam wel heel aardig. Niet bezitterig, niet hebberig, maar ook niet onverschillig... gewoon vriendelijk.
Ik hoop dat we snel eens langsgaan, want ik zou haar graag over een maandje eens willen zien. Ik weet in ieder geval wel dat ze een goed tehuis krijgt en dát is het belangrijkste. Ik ben allang blij dat ze niet naar de paardenmarkt is gegaan, waar ze ook vandaan kwam!! Dus ik moet niet egoistisch doen, maar gewoon aan Carmen denken. Carmen heeft het daar nog het best, met iedere dag voldoende aandacht dus ik moet niet zo grienen... Maar ik wilde aan andere bokkers vragen of zei ook zoiets hebben meegemaakt (geen meeleefberichten aub, want niemand is hier zielig) of ervaringen delen ofzo. Dus reageer of stuur me een pb!!
. Uiteindelijk kon ik (na oefeningen) op haar zitten en door het weiland stappen aan een halster (we hadden geen tuig). Toen ik op een middag weer aankwam zag ik die eigenaar met een andere man door het weiland lopen met een haslter(de trailer had ik niet gezien). De Hackney was als een idioot aan het rennen en die shet's waren een beetje aan het klieren. Ik dacht; hij moet vast die shet hebben (want was er achter gekomen na een tijd, dat die van zijn schoonzusje waren). Dus hij vraagt aan mij: kan je die pony vangen? Ik ja hoor; welke van de 2? Blijkt dat hij de hackney moet hebben. Dus ik pak haar gewoon en geef haar aan hem. Hij neemt haar mee zonder wat te zeggen zet haar in de trailer (die ik toen pas zag) en rijd weg. Later hebben we hem een keer gesproken nog en toen zei hij dat ze werd weggegeven aan een boer in Drenthe (geloof ik niets van maar ok). Toen voelde ik me ook heel rot. Zomaar maanden werk, zomaar weg. 
WOEDEND is 'n beter woord