Mijn vader zei: we gaan hem castreren, want als hij een hengstige merrie tegen het lijf loopt zit je met de gebakken peren. Nu zegt hij: Ik begin er steeds meer voor te voelen om hem hengst te laten.
Wat is er gebeurd? Nou, het paard blijkt dus helemaal niet zo te kicken op hengstige merries. Zet hem er met zijn neus bovenop en hij kijkt je aan van: ja en? Nu heb je natuurlijk hengstige merries en hengstige merries, maar dit was er eentje van de catagorie hengstig. Patent moest ook uit de stal en er gebeurde niets. Hij keek nog niet eens bij wijze van spreken, ging gewoon achter degene aan die hem vast had en het maakte hem echt niet uit. In totaal heeft hij een paar uur in een straal van hooguit 20 meter met die merrie gestaan en het interesseerde hem echt geen hol. Wel interessant natuurlijk, nieuwe paarden, maar verder had hij wsch niet eens door dat het om een hengstig exemplaar ging.
Vandaag even met Jopie los gestaan, en in het begin was het wel even matten en overal aanzitten, er half op klauteren en dan dus een gigantische trap in je mik krijgen (ja, Jopie trapt als hij aangerand wordt, had ik ook nooit gedacht!) en binnen 10 minuten stonden ze vredig bij elkaar een beetje te suffen. Inmiddels staan ze al flink wat uurtjes samen los, en nog steeds hebben ze elkaar de hersens nog niet ingeslagen


Het is bijna raadselachtig, ik heb al flink in mijn arm geknepen, maar hij is toch echt hengst, en hoe!

Twijfel alom dus, of het nou wel of niet castreren wordt. Zo'n operatie (onder narcose plat op de tafel) brengt natuurlijk risico's met zich mee en waarom neem je dat risico als het eigenlijk niet nodig is?