Berber gaat bij grote honger overal onder, over en doorheen, dus die moest vaststaan.
Berber vertrok dus naar het weilandje bij mijn zus, zodat zij wat meer kon rijden en Isolda bleef bij mij.
De scheiding was geen probleem.
Vanavond was de avond van de reunie. Zo verschrikkelijk schattig!
Ik had Isolda net een stuk nieuw gras gegeven, ze had uitermate honger en viel aan. Vervolgens kwam Berber over de duin en hinnikte.
Ken je zo'n film, waarin het meisje de jongen weer ontmoet en vervolgens in slow-motion in elkaars armen vliegen?
Zo ging het hier ook

Isolda had geen oog meer voor gras, Berber vreetzak als ze is, ook niet.
Met opgeheven staarten, gebogen halzen (er is nogal wat hals om te buigen bij de dames) gingen ze in verheven stap/draf op elkaar af en vlogen elkaar om de hals.
Er werd verheerlijkt gezucht, gesnoven en uitgebreid geknuffeld en gekroeld.
Vervolgens stonden ze zij aan zij, met de neuzen tegenelkaar aan gras te eten

En ik stond daar. Te kijken naar zoveel geluk. Ja, ook paarden missen elkaar. Dat blijkt........