Ik lees hier al een tijdje mee, maar ik heb hier geloof ik maar 1 keer eerder gepost of zo. Aangezien er eventjes iets van mijn hart moet, en jullie paardenexperts ; zijn hoop ik dat jullie mij kunnen helpen.
4 jaar geleden of zo had ik een verzorgshetje. Op het gegeven moment werd hij 3 en begon ik er af toe wat op te zitten ( eers begonnen met hangen en zo. Niet om echt met hem te rijden, maar hij zou misschien voor het karretje gaa, en ik wilde hem gewoon even wat gewend raken aan gewicht. Op het gegeven moment zat ik er op en toen ging hij er vandoor , gooide mij er met een bok vanaf en trapte mij. Hij liep al eerder te klieren ( hij wilde bijvoorbeeld nooit mee lopen aan de hand; hij ging gewoon stil staan en dan kreeg je hem echt niet meer mee) . Er waren ook wat dingetjes gebeurt op school, en ik werd dus heel erg kwaad. Hij was naar het afdakje toegerend waar de snoepjes waren en hij stond te eten. Nou toen was ik nog niet boos, maar toen hij weeeeer niet mee wilde lopen gaf ik hem een trap. En ik raakte perongeluk zijn flanken
terwijl ik alleen maar zijn kont wilde raken.iemand kwam langs en die werd heel erg boos op me, die heeft mijn ouders ook gebeld... die waren dus ook kwaad op me
Hij moet best pijn hebben gehad en ik heb er dus na 4 jaar nog steeds last van. BLijf er soms hele nachten door wakker, omdat ik maar met dat schuldgevoel blijf zitten
hebben jullie ook wel eens zoiets meegemaakt? hoe zijn jullie daarmee omgegaan?


) en ik krijg veel gedaan zonder te slaan omdat het paard vertrouwen in me heeft (leuk voorbeeld, paard vindt oplegger eng en wil er niet in de buurt komen, na een tijdje ga ik er heen en ga er op staan zodat ze ziet dat het niks voorstelt en ze loopt me zo achterna de oplegger op en weer af en dit meerdere keren).
is dit weer geworden, wou het nog wel kort houden, haha
.
Die kan echt wel tegen een stootje (of schopje) hoor! Bovendien was die trap niet onterecht of zonder aanleiding; hij was toch superondeugend?

) omdat hij bijt doet ie misschien 'n stapje achteruit en komt dan met z'n oortjes naar voren voorzichtig weer naar me toe, hij WEET dat hij niet mag bijten en WEET dat hij fout zat. Als ik 'n 'n tikje geef lijkt 't net alsof hij beloond wordt. Je moet wel 'n beetje indruk op 'm maken om tot 'm door te dringen. Het zijn geen knuffelbeertjes
Maar omdat ze wel vaker beet dacht ik er niet aan dat er wat zou kunnen zijn 