Geplaatst Woensdag een heerlijk ritje gemaakt met Laiser en Michel er te voet naast om Laiser te helpen op de stukken die hij eng vond. Michel deed de hangstenketting om en ik gooide mijn teugels helemaal los. Terwijl ik hem een lichte beenhulp gaf, vroeg Michel hem door middel van een lichte druk op de hengstenketting om te zakken met zijn hoofd en hem uit te nodigen een stap voorwaarts te doen. Dit werkte echt heel goed. Laiser snapte onze bedoelingen en zijn hart ging niet als zo'n razende te keer zoals gewoonlijk tijdens een ritje.
Donderdag heb ik zo'n vier kilometer met hem gewandeld samen met een stalgenootje en en haar pony. Weer een superdag geweest, Laiser braaf en niet bang
Maar vandaag was echt een hoogtepunt uit zijn leven.
Samen met nog twee stalgenootjes hebben we een staprit gemaakt. Olly er naast en Derk erachter als hekkensluiter. Perfect Olly was het grote voorbeeld en Derk zou zorgen dat hij niet achteruit kon.
Dit was meer een keertje echt nodig geweest. (Ja die witte strepen en vlakken op de weg blijf ik vreselijk eng vinden. Wie weet komt er opeens wel een wit voetenvretertje uit te voorschijn.)
Maar wat schetste mijn verbazing, eenmaal de eerste straat over gestoken, nam Laiser de koppositie in en heeft daar driekwart van de rit gelopen. Laiser die normaal van alles en nog wat bang is, liep nu zelfverzekerd over straat. (Tenminste dat probeerde hij, soms waren er nog wel wat enge dingen, maar een simpele losse teugel en licht beendruk waren genoeg om hem te overtuigen om verder te gaan.)
Hij heeft zelfs met een losse teugel door een wijk gelopen, die hij normaal niet in zijn ééntje in durft.
De stalgenootjes stonden ook perplex van Laisers gedrag. Zo goed heeft hij het nog nooit gedaan.
En hij stapte totaal niet onregelmatig meer, en ook de draf was goed. Je snapt wel mijn dag kan niet meer stuk. Ik geloof dat Laiser en ik zweefde een meter boven de lucht toen we terug kwamen op stal.
Ja die wel verdiende slobber ging er dan ook goed in bij Laiser
