De hond die Yentl en ik (en anne ook een beetje) gister hebben gevonden is weer bij zijn baasjes terug
De buurjongen kwam net een doos vol snoepjes en een bosje bloemen brengen, die had de eigenaar bij hun afgegeven (per ongeluk verkeerde adres
had Anne of de politie zeker verkeerd doorgegeven
) Ze waren hartstikke blij dat Wiebel (zo hadden wij hem genoemd, geen idee hoe ie nu in het echie heet
) terug was, want ze hadden vreselijk in de stress gezeten.Ze waren echt zo vrolijk en blij volgens de buren, als ze bij ons waren geweest hadden ze vast dit gedaan
(even die gave smilie gebruiken hoor
)Was wel vaag trouwens, want vanochtend kwamen die mensen die hem gister bij ons hadden gedropt ook nog even langs, en nu spraken ze ineens allebei wel gewoon perfect Nederlands
Terwijl ze gister Engels en Nederlands tegen elkaar en ons aan het kletsen waren door elkaar heen

Ben wel blij dat ie terecht is hoor, hoeft ie tenminste niet in het asiel te blijven.
Dusse, doei Wiebel, het ga je goed