Geplaatst Ik heb zo'n twee weken geleden toch nog maar een keer de dierenarts laten komen. Die zag wel verbetering ten opzichte van de vorige keren dat hij hem gezien had. Hij vertelde ook dat als hij er iemand anders bij zou halen dat die persoon dan waarschijnlijk niet eens zou kunnen vertellen waar het nu precies dwars zit.
Ik heb toen voor een week of vier mediactie gekregen om hem bij het laatste stukje een handje te helpen.
Binnen een paar dagen merkte ik al dat Laiser wat losser in zijn lijf werd. (Gelukkig want hij wat echt zo stijf als een plank geworden). Zelf merkte ik dat de medicatie Laiser goed deed, hij "straalde" meer en begon zich ook levendiger te gedragen. Eindelijk komt de pit weer een beetje terug die heel lang ver te zoeken was bij hem.
Zodra Laiser zelf aan zou geven dat hij meer kon, mocht ik ook meer gaan doen. Ik moest hem ook de hele tijd gewoon rijden, want kreupel was hij niet hij was alleen niet recht. Ik zou ook gewoon wedstrijden kunnen rijden, want ze zouden me niet de ring uit kunnen sturen voor het rijden met een kreupel paard. Maar dat deed ik maar niet.
Afgelopen week heb ik weer eens sinds 2 maanden les gehad. Mijn instructrice was verbaasd, want ondanks dat hij in die twee maanden niet zo bijster veel had kunnen doen, was hij zeker vooruit gegaan. Hij gebruikt nu veel meer zijn achterhand en is van achter ook veel vlugger geworden. Ze zag nog wel de onregelmatigheid, maar dat was in het begin en het werd steeds minder naarmate ik langer reed. Het was zelfs hele tijden niet te zien.
Vrijdag ging het ook wel redelijk. Ik besloot toen om hem de bosweg even op en neer te laten stappen aan een lange teugel. (Normaal gesproken zou hij dit zomaar niet durven en al helemaal niet met een lange teugel.) Maar vrijdag ging het goed. Hij keek wel continu achterom naar mij of ik er nog was en wilde mijn hand ook continu voelen. Hiermee maakte ik TTouch bewegingen op zijn schouder en moedigde hem op deze manier aan om het lef te hebben om vooruit te blijven gaan. En hij bleef maar lopen, echt geweldig gewoon. Soms hield hij wel halt, maar hij werd niet zo zenuwachtig als anders. (Ik bleef maar bewegingen maken met mijn handen en tegen hem kletsen.)
Hij heeft zelfs nog zeker vijf minuten naar het langskomende verkeer staan kijken en bleef volkomen rustig, geen achteruit lopen, geen gesteiger, hij bleef gewoon braaf staan en na een tijdje durfde hij verder te lopen.
Vandaag reed ik hem in de buitenbak en er waren ook nog twee stalgenootjes bezig met een paard. Ondertussen keken ze ook naar Laiser en hoe hij liep.
Hij liep echt super, er kwam echt een leuke draf uit. Hij begint zich steeds meer te tonen en te macheren. Zelfs het wijken kwam tot zijn recht.
Toen ik galopeerde wist ik niet wat me overkwam. ik voelde vanalles onder me gebeuren. Zoiets had ik nog nooit gevoeld bij Laiser...
...Laiser overtrof mijn stoutste verwachtingen
Hij galopeerde met een heel goed achterhandgebruik. Hij kwam heel goed onder de massa met zijn achterhand en galoppeerde heel mooi verzameld. Dit was echt een geweldig gevoel 
.Daarna ben ik samen met dat andere paard de bosweg weer opgestapt. Met een lang teugeltje, en Laiser liep gewoon door, hij stopte zelft niet toen het andere paard eventjes achterbleef. Alleen schrok hij wel toen het andere paard struikelde. Maar was ook weer in een notime relaxed. Toen we daarna nog een klein stukje bos in ging om nog verder uit te stappen, liep hij heel zelfverzekerd voorop en deed alsof hij nooit anders had gedaan, de schat!
Ik hoop dat de volgende twee weken medicatie hem nog verder helpen en dat we dan eindelijk van die blessure af zijn.
.