Wat ik echt een kunst vind, is te voelen en te merken in wat voor humeur mijn pony die dag is en mijn programma daarop aan te passen. Dus als ik zin heb om zwaar te dressuren, maar hij is snot-chagarijnig dan ga ik toch lekker het bos in, voor hem.
Zoveel mensen begrijpen hun paard niet, en zien het als een auto waar ze af en toe even mee willen crossen als ze een rotdag hebben gehad, of trekken hem alleen uit de stal om te rijden, en gooien hem dan weer voor 23 uur de box in.
Er zijn mensen die zo zuinig op hun paard zijn, die hem nooit met andere paarden loslaten, of überhaupt losgooien, bang dat ie wat oploopt... Dat vind ik echt zielig. Een paard moet je in zijn waarde laten, laten spelen en kuddegedrag laten vertonen. Het is geen gebruiksvoorwerp.
Hoe is het daar in Amerika, je zult wel lekker veel land hebben, waar ze constant op staan? Op de manege waar ik sta, hebben we maar 1 klein mager landje... Maar hij gaat zoveel mogelijk eruit, als het land niet te slecht is(veel regen hè).