Dinsdag had ik de chemokuur gehad (infuus in ziekenhuis) en ik heb dagen niet kunnen eten (de eerste twee dagen nauwelijks kunnen drinken) vanwege de misselijkheid.
Gelukkig na sterkere medicijnen hiertegen ging het langzaam beter.
Ik MOET gewoon drinken, daardoor raken de chemostoffen uit mijn lichaam en word ik minder misselijk, maar juist doordat ik niet drinken kon omdat ik misselijk was... Ach ja die doktoren werken zo logisch.

Dus vanavond nadat ik keurig mijn bord met salade had opgegeten gingen Peter en ik naar Cerise.
Ik was helemaal ontroerd want ik had haar maar liefst vijf dagen niet gezien.

Cerise had al gauw geen belangstelling meer voor me, maar wel voor het hooi.
Nee ze mocht niet, ik zette haar in de buitenbak en nam de longeerzweep mee...
Ik wilde zonder longeerlijn haar ff wat rondjes laten lopen, lekker losgooien, ff flink de beentjes strekken (wat madam goed kan).
Ik kon merken dat ze nu ander biks krijgt.
Al een half jaar riep ik dat ze zo onrustig werd van het biks dat ze eerst kreeg, sinds twee weken hebben we nu ander biks.
Vroeger kon ik haar nog geen drie dagen stil zetten, werd ze echt gek van de energie, was ze veel te onrustig op stal.
Nu na vijf dagen niks doen was er niets aan de hand en was ze heel lief

Peter mocht voor het eerst 'Cerise rondslingeren'.
Dus d.m.v. zijn houding en met behulp van zweep omdat de bak anders te groot is, kreeg hij haar in draf in rondjes om zich heen, soms ook in galop, en Cerise reageerde heel braaf op hem ondanks dat ik langs de bak stond te kijken.

Alleen af en toe stond Peter met z'n lichaam iets te ver 'naar voren' in vergelijking met het rondje dat Cerise liep.
Gevolg: Cerise voelde zich 'geblokkeerd' en reageerde braaf door te stoppen en soms zelfs de andere kant op te gaan.
Peter reageerde dan heel goed op mijn reactie ("Dit is jouw fout hoor Peter want.. houding.. blabla") Hij strafte haar hier niet voor af, probeerde haar weer de andere kant op te 'wijzen' en dan ging het weer een tijdje goed.
Al met al een superdebuut van onze paarden'leek'.
Hoewel...
leek is hij niet meer eigenlijk, mijn lieve mannetje van twee meter.
Hij kan hoeven krabben.
Hij kan stallen uitmesten.
Hij kan voer klaarzetten en hooi geven.
Hij kan Cerise uit de wei halen (madam wil nog wel eens niet meegaan als ze voelt dat ze moet werken

Hij kan Cerise borstelen met harde en zachte borstel

Hij kan haar zelfs de trailer in krijgen, petje af!
En nu kan hij haar ook ff de benen laten strekken als ik eventueel chemo heb...

Echt.
Hij heeft geen makkelijk leven met vier vrouwen: Dorine, Cerise en twee poezen...
Maar als ik kijk hoe hij het doet:
Welke Bokker geeft Peter een fantastisch applausje?
