Geplaatst Zelden zo'n knol meegemaakt. Omdat ik in Katwijk wsch samen met mijn vader ga starten en Joop en Vol dan na een tijdje op het strand moeten splitsen moeten we nu vast oefenen zodat ik mijn ongeleide projectiel in de hand kan houden daar op t strand... straks...
Gister dus met mijn zusje, lang pad, zij met Voltrack wegdraven en ik met Jopie achterblijven. Pas als zij de bocht om was (flink roteind) zou ik gaan draven, maar Joop zag Vol gaan en dacht: mooi niet. Dribbelen tot en met, dus ik m omgekeerd en opeens was hij weer volledig normaal, beetje beteuterd dat Vol weg was, maar niet sterk. Uiteindelijk moest hij wel weer die richting uit, dus wij weer terug gestapt en toen zag ik nog net een stipje zusje met pony (eh paard
) de bocht om gaan. En ik was niet de enige, Joop zette zijn nek op, prikte zijn staart in de lucht en toen ik heel zachtjes mijn been aanlegde ging hij in een vertwijfeld drafje over. Ik had nog een béétje hoop dat hij te houden zou zijn, maar helaas werd mijn ergste nachtmerrie (eh ja, een merrie ja) werkelijkheid: binnen 3 passen hing hij vol op het bit en zette hij een draf in waarbij ik zowat van z'n rug afstuiterde (nee, ik kán écht wel rijden :| 
), dus weer terug in stap, dribbel de dribbel, ook geen porum, helemaal met die kop erop... Dus weer in draf en dan telkens ophoudingen maken om het tempo nog enigzins onder controle te hebben. Wel jammer dat er geen foto gemaakt is, want ik heb dit echt nog nooit meegemaakt. Dat hij van die tuiger / arabieren aspiraties had wist ik al, maar dit sloeg echt alles. BAM BAM BAM door t bos op mijn grote rooie vos... Het hele bos schudde en beefde... gelukkig kwamen we niemand tegen, want Joop was rechtdoor eroverheen gedenderd, t leek wel een op hol geslagen goederentrein, en dat was pas draf. Om de bocht zag hij Voltrack nog niet, dus gelijk paniek en weer een schepje er bovenop, ik kon ondertussen helemaal niet meer lichtrijden, doorzitten of verlichte zit doen, dus ik liftte zo'n beetje mee, en opeens achter een struikje om de volgende bocht merkte hij Voltrack op. Vol brullen, Joop nog éven die nek er 10 cm hoger op en daarna de relaxtheid zelve... Tijd voor een zucht van verlichting...Omdat Vol een blessure gehad heeft mocht hij niet te woest rijden, en Joop moet getraind worden, dus even later gesplitst, dat ging redelijk, behalve dat het gas gelijk weer vol open gedraaid werd en meneer het zelfs presteerde om als een achterlijke gladiool rond te springen. Toen ik het ene vuurtje gedoofd had kwam het volgende om de hoek kijken: een handgalopje. Net toen ik me afvroeg hoe ik hem in godsnaam onder controle ging houden spoot hij weg met t bit tussen z'n kiezen. Opeens wist ik het weer: op z'n gat zetten. Goed, hij kwam terug, ok hij bleef braaf, maar met tegenzin. Er veel effect had het niet, want hij dacht er toch telkens het zijne van. Op het echte galoppad mocht hij vroeger altijd vol open een kolere eind galopperen, maar dat heb ik hem nu eindelijk afgeleerd. Ik wist dat ik wel zou moeten kunnen blijven zitten en hem (theoretisch gezien) aan het eind van het pad weer terug kunnen krijgen. Toch stond het zweet me in de handen, want áls hij gaat, dan kan ik zakkies plakken... Maar het wonder geschiedde, hij bleef gewoon handzaam, één kneepje in de teugel en hij deed gelijk een tikkie terug. Dat het nog steeds onder donderend geweld ging en hij flink briesend zich een weg door het mulle zand baande, ok, maar ik had tenminste de regie in handen. Daarna waren we al bijna op het punt waar Voltrack zou zijn, dus al met al hadden we het toch mooi gered dacht ik zo. Dat hij helemaal opgefokt en als een idioot door het bos draafde nam ik maar voor lief. Opeens klonk daar een luide kreet van Voltrack, Joop brulde ten antwoord en ik had weer het nakijken. BAM BAM BAM door het bos met mijn mooie rooie ros. Tsjonge, wat kan die draven zeg, totaal achterlijk gewoon!
Maar goed, toen Voltrack maar bleef gillen begon Joop toch wel te twijfelen aan zijn so called friend. Hij bracht een langgerekte piep ten gehore en zag daar door de bosjes zijn stalmaat trillend op zijn beentjes in afwachting van 'the return of the J'. Mijn zusje kreeg zowat de slappe lach van Joop's idiote draf en ik moest ook wel erg lachen om die halve hengst die daar een beetje stond te trillen (echt waar!). Gelukkig herenigd zetten ze de tocht voort en kwam het tot een goed einde, maar wat een stelletje aanstellers zeg! Zijn ze 3 sec van elkaar gescheiden, wordt er alweer druk gegild en om moeders geroepen... Dat wordt nog wat in Katwijk, we gaan iig nog flink oefenen met die moederskindjes, want zo wordt het waarschijnlijk helemaal niets, dan slaat Joop voor de start al op tilt en is Voltrack voortijdig uitgeschakeld omdat hij staat te beven als een rietje....
naar smaak smiley's toevoegen
Nou, ik ken mijn pappenheimer, en het is NIET leuk als die de kolder in z'n kop krijgt en er met mij op z'n rug vandoor spuit. *shock* Dit is zo op het randje, het ging best hard, want we hebben flink gedraafd, maar ik dacht elke keer: als hij maar niet...