Geplaatst 
Op de een of andere manier ben ik altijd heel erg bang om samen met mn pony onderuit te gaan. Altijd al geweest.
Vandaag heb ik echt super gereden in de binnenbak, ze ontspande heerlijk en liep gewoon lekker te shouwen.. Dus ik denk, ikg a nog even lekker uitdraven buiten en dan uitstappen.
Het was toch wel redelijk nat allemaal, dus heb ik rustig aan gedaan.
Op het eerste stuk van het pad even gedraafd, en een stukje galop (het pad is daar helemaal recht, en t was niet modderig gelukkig) toen uitgedraafd en gaan stappen. We stapte tussen het mais door naar achter en ineens kwam er een vogel tussen het mais uit gevlogen. Camilla verschiet, springt naar voren met een bokje en galopeert aan. Meteen daarna kwamen we in de bocht, ik heb haar nog geprobeert terug te pakken maar ze galopeerde verder.. Ik voelde me heel raar, net alsof ik wist dat t ging gebeuren!
Ik was echt ontzettend bang en daar gingen we in volle galop door de bocht, en mijn meisje gleed uit. We vielen samen op de grond. ze bleef enkele seconden liggen op mijn been, maar stond toen op. Mijn laars bleef haken in de beugel 
Maar gelukkig is de voet ietsje te groot waardoor ik met een beetje trekken zo mijn voet uit de laars had. Camilla rende een stukje weg, de sloot in.. 
Ik dacht dat ik der kwijt was. Ze ging stil staan, en kwam rustig terug gestapt, volgens mij met de hoop dat ik niet boos was. Mijn laars was ondertussen in de sloot gevallen. Ik riep nog zo hard als ik kon om help, maar zo tussen het mais en grote grasvelden, hoort niemand je.. Ik had ontzettend zeer aan mn knie. En was heel erg geschrokken, zo ook mijn meisje..Ik heb haar geknuffeld, en gezegd dat ze braaf was. Mijn zadel onder de modder, alles vies, aantal dingen kapot en beugelblokje kwijt. Zo ben ik terug gelopen, heel hard huilend van de pijn en van de schrik, nog steeds roepend om help. Mijn laars lag nog in de sloot, daar liep ik dan, zeiknat en onder de modder, met een geschrokken pony, super heet en ook onder de modder, op 1 laars en 1 sok.. Gelukkig kwam ik al snel bij stal en mn vader zag van een afstand dat ik erlangs liep dus kwam zo snel mogelijk richting het pad gelopen. Hij heeft Camilla voor mij afgezadeld en gerustgesteld en ik ben samen met een man die bij ons staat mijn laars gaan zoeken, die ik nu gelukkig weer terug heb.
Ik had het ijskoud, ondanks het toch best warm was.
Zo snel mogelijk naar huis gegaan en een warme douche genomen..
Maar nu besef ik dat ik eigenlijk ontzettend geluk gehad heb.
Ik had geen cap op, mijn laars bleef hangen.. Wat als ik met mijn hoofd op een paal o.i.d. was gevallen, toen mijn voet toch bleef hangen en ik bewusteloos achter camilla aan hing...? Dan was het allemaal veel erger geweest.
Maar toch ben ik echt heel erg geschrokken.. Datgeen waar ik altijd zo bang voor was, is gebeurt.
Nu gaat t alweer redelijk alleen heb ik wat last van mijn knie en voet, maar dat gaat wel weer over. Morgen maar naar de ruitersport winkel en wat nieuwe dingen kopen die kapot zijn e.d..
en dat je je laars terug hebt en dat er niks met je paardje is 
Ook kreeg ik vanmiddag last van hoofdpijn en dat heb ik nu nog steeds maar dat kan ook gewoon een griepje of weet ik veel wat zijn!