
Ik had een paar weken geleden een keer in de les achterwaarts geoefend met Razin, maar ze snapte er niets van. Gisteren was ik aan het rijden (was eigenlijk net klaar) en ik dacht: laat ik het nog eens proberen. Ik gaf de hulpen en na een kleine aarzeling stapte ze keurig een paar passen naar achteren. Ik was echt heel verbaasd! Na een rondje nog een keer geprobeerd, en ze deed het weer! Zo'n moment is eigenlijk niet te beschrijven, zo mooi!

Dingen die zo vanzelfsprekend zijn met een doorgereden paard zijn zo uniek bij een jong dier. En als ik denk aan hoeveel moeite het heeft gekost om Jur het achterwaarts te leren of zelfs het halthouden, dan ben ik hier toch wel heel blij mee!
Leuk is dat om spelenderwijs dingen mee te pakken. Schoudervoor/binnenwaarts kan ze, wat wijken, beetje contra.

Maar het allermooiste moment blijft toch de eerste keer dat ik op haar rug zat! Dat ik er zo op kon gaan zitten en ze vond het goed!
