Ik weet het, ik mag blij zijn dat het allemaal goed is afgelopen. Isolda is nagenoeg beter, ik heb zelf geen schrammetje opgelopen en de wagen is weer heel.
Maar toch.....
Aanstaande zaterdag is de Marathon. Ik zie alle mensen nog druk aan het trainen, de laatste dingetjes oefenen, de hindernissen staan al klaar. Ze worden mooi, heel technisch met korte lijnen zodat je goed op moet letten.
Ik baal, ik had niet verwacht dat ik ZO zou balen. Die marathon, ik leefde er nog net niet voor. Zenuwen maanden van te voren, dat was de dag der dagen.
Er kwamen vanmiddag net ontwikkelde foto's binnen en ik was verdrietig, dit was toch wat ik het allermooiste vind:

