Maar van de week was ik bij een tinkervriendin (Abby op bokt) en zij heeft wel zo'n mooie set.
Met bewondering stond ik te kijken naar haar partner die het paard met de dubbele lijn allerlei oefeningen liet doen. Het zag er echt geweldig uit!
De enige keer dat ik dit bij mijn Tinker had geprobeerd raakte hij in paniek van de lijn achter zijn billen langs en ik had het voor gezien gehouden.
Maar door wat ik nu gezien had leek het mij de ideale manier om mijn paard te trainen in de wintermaanden als de bak niet echt bruikbaar is voor het rijden onder het zadel. Daarnaast droom ik er nog steeds van om Parcival aangespannen te laten lopen zodat ik alle oude werktuigen die hier nog op de boerderij staan kan gaan gebruiken om mijn land te bewerken.
Vandaag toch maar weer eens een poging gewaagd, op de ouderwetse manier wel te verstaan. Longeersingel eraan en mijn twee longeerlijnen gepakt.
Dat ging dus niet goed. Op het moment dat hij een lijn bij zijn achterhand voelde nam hij de benen en binnen de kortste keren was hij los en in de knoop
Gelukkig bleef hij staan zodat ik hem weer kon ontwarren en daarna heb ik de lijn maar over zijn rug laten lopen en probeerde lange teugelwerk te doen. Het duurde behoorlijk lang voor hij begreep dat hij voorwaarts moest maar uiteindelijk kreeg hij het door en had er zelfs lol in. Ik kon hem volte's laten lopen, laten wijken etc.
Uiteindelijk liet ik hem weer om me heen lopen en ook dat ging goed. Tenminste, tot het moment waarop ik had bedacht dat ik de lijn wel weer eens achter zijn achterhand kon leggen. Weer kneep hij er tussenuit en kon ik hem uiteindelijk ontwarren. Daarna heb ik de lijn maar weer over zijn rug gelegd zodat we op een normale manier konden stoppen met werken.
Af en toe denk ik dat hij misschien een associatie krijgt met de dag dat hij op de boot naar Nederland werd gezet. Wie weet hebben ze hem toen wel met touwen langs zijn achterhand de boot op gekregen want de manier waarop hij reageert is echt heftig.
Dat wordt nog flink oefenen!
Meagan heeft die lijnen nooit eng gevonden, ze accepteerde ze meteen en snapte ook precies wat de bedoeling was. En dat terwijl al het andere (zadels en opstijgende ruiters vooral!) in het begin echt heel erg eng was. Het blijven aparte dieren, die geïmporteerde Tinkers... Nu zag ik afgelopen weekend een aantal video's over het leven van de Travellers en de markt in Appleby. Van die beelden word je niet heel erg blij, maar ik kon wel een heleboel reacties die Meagan heeft op bijvoorbeeld kinderen en honden goed begrijpen: die lopen gewoon tussen de paarden door en gebruiken de paarden als speel- en klimobjecten. Dat laatste hoef je bij Meagan niet te doen: zonder zadel lig je er meteen naast, maar ze is wel oneindig voorzichtig en lief tegen kleine kinderen en honden. Verder zag ik een Tinker die aan een grondpin stond en met zijn ene achterbeen over de ketting was gestapt en vervolgens zich had omgedraaid: een knoopje dus. Hij was druk bezig zichzelf uit de knoop te halen en was totaal niet in paniek. Dat ken ik ook van Meagan: op je halstertouw staan (of erger: in je teugel (dom baasje!)) en dan in alle rust zelf het probleem oplossen in plaats van in paniek te raken. Misschien heeft Parcival toch wat mindere ervaringen opgedaan met lijntjes achter zijn kont (misschien wel met pogingen tot inspannen oid) en dat hij daarom zo bang wordt. Ik denk dat hij het wel kan leren, gewoon geduld hebben!