Greetje had mij heel duidelijk uitgelegd hoe ik bij hun huis moest komen, maar ik kreeg het toch voor elkaar om het voorbij te rijden. Lastig, die rotondes en leve de mobiele telefoon
. Ik moest maar letten op een jochie met een petje en een kerel met een kale kop die voor het huis aan het werk waren. Maar uiteindelijk herkende ik het huis aan Yootha die bij het hek stond. Toen Greetje er ook bij gekomen was, zijn we de wei van Macilda en Biretta in gelopen. Macilda is een echte knuffelkont, wat een ontzettend lief paard! De Welsh-kudde was alleen per roeiboot bereikbaar aangezien het pad onder water stond, dus die heb ik vanuit de verte mogen bewonderen.Daarna naar binnen, sloten vol thee gedronken met een roombroodje erbij en de pc aanschouwd waar het allemaal gebeurt. Volgens pa Baving ('de stille Bokker' zoals hij zichzelf noemt) hebben ze nog net geen nummertjesautomaat bij de pc staan, maar het scheelt niet veel
. Natuurlijk kwam het gespreksonderwerp al snel op Bokt, maar wel nadat ik alle foto's en tekeningen van pony's en gewonnen prijzen had gezien die in de woonkamer hangen en staan.Na een paar uurtjes was het tijd om weer richting Benneveld te gaan, aangezien ik had beloofd om nu eens voor Maarten te koken. 't Was iig een gezellige meeting daar in Emmen!
En nu Maarten nog 
