Totdat het ineens enorm begon te onweren en bliksemmen. Mac schrok ervan en vloog weg in galop. Pas na 500 meter had ik weer controle. En het bleef maar tekeer gaan. Het leek of de wereld verging. En toen kwam er toch een stortbuit. Ik was binnen 1 minuut helemaal doorweekt. De ruiterpaden leken wel snelstromende beekjes.
Mac bleef verder gelukkig braaf. Bij een stal in het bos heb ik toen geschuild. Maar het bleef maar onweren. Dus heb ik mijn man gebeld en die heeft mij met de trailer weer opgehaald
De regengrens lag blijkbaar maar 300 meter van ons huis vandaan. Bij ons scheen nog steeds de zon en zou je gewoon niet geloven dat het 1 kilometer verderop zo ontzettend tekeer was gegaan. Al met al een spannend ritje.
