Hij zei laatst namelijk:"Het lijkt wel of je verliefd bent op dat beest. Je hebt het de hele tijd over hem en je gaat vaker naar je paard dan naar mij."
eeeeehhhhhhhhhhh...
Toch zit er wel iets van waarheid in, maar je kan toch niet verliefd zijn op een dier??!
Denk je ook de hele dag aan je paard? "Wat zou hij nu aan het doen zijn?"
Verheug je je de hele dag op wanneer je hem weer kan zien?
Krijg je kriebels in je buik als je paard op een speciale manier naar je kijkt?
Ik wel dus.
Maar verliefdheid zou het toch niet zijn?



. Als mijn paard wel eens een weekje bij een goede vriendin gaat logeren, dan draai ik echt helemaal door. Dan lig ik echt 's avonds te huilen in bed! Echt maf! Met het veulentje dat we dit jaar gefokt hebben, heb ik dat ook. Als ik eraan denk hoe ze dan in de wei staat en hoeveel ze op haar ouders lijkt en dat ze hinnikt zodra ze je ziet, nou dan wordt ik zo gelukkig! Sta ik dus weer te janken!
Daar gaat echt niets bovenuit! Dan kan ik echt genieten van zo'n beestje en stroom ik helemaal over.
Tot ik hem een half jaar had en alles ineens omsloeg. Nu kan ik soms zo stralend op m'n bollie zitten, als hij zo braaf ik met rijden of als ik met hem bezig ben, bv met poetsen en hij een gekke bek trekt, ja, ik hou echt van hem. Mijn maatje, mijn vriendje, mijn alles