
Eergisteren is het begonnen, ik kom 's morgens aan om te voederen en Greg (die witte Welsh van me) stond daar als een levenloos hoopje lichaam de darmen uit z'n lijf te spetteren..(letterlijk, het was puur water en spoot een meter achteruit) En tja, als je dan net je VA moet hebben is hij z'n dochter gaan halen in Luxemburg en dan moet je maar eens zo snel een andere vinden als geen van je paardenkenissen opneemt en de gouden gids ook niet in je buurt ligt....Uiteindelijk 1 gevonden en die is dan ook braaf gekomen

Spuitje gehad, diarree gestopt en alles leek goed te gaan tot zojuist....
Ik ging terug naar de wei om ze van stal op wei te zetten maar Greg was weer zo levenloos en stijf als iets, echter geen diarree nu.
Ik dacht meteen dat ie bevangen stond, z'n houding was er wel naar en dan ben je een heel eind verder van huis..VA weer gebeld die zo lief was om om een uur of half 12 uit z'n bed te stappen en mijn pony te onderzoeken. Zoals het hoort maar ik begrijp dat die man ook wel leukere dingen weet dan 's nachts op staan, toch was ie er binnen het kwartier.
Nu ja, klein onderzoek gedaan (was niet veel licht in de stal...) blijkt meneer een darminfectie te hebben. Valt dus uiteindelijk nog mee als je hoefbevangenheid verwacht.....Spuitjes gehad tegen z'n 39° koorts!!!! en antibiotica enzo en nou komt ie morgen terug voor een uitgebreider onderzoek. Ik ben blij dat dit goed te genezen is als je goede verzorging geeft want die drol van me is uiteindelijk al 18 en ik hoop dat ie nog eens dubbel zo oud mag worden!
Nou hopen dat het snel over is want het ziet er zo zielig uit nu....Branden jullie een kaarsje voor die kanjer

