Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-07-02 14:18

Ik word er zo moe van........

Geplaatst door de TopicStarter : 23-07-02 14:18

Ik zal proberen, het kort te houden, maar ik moet dit even kwijt!
Mijn lieve ruin Jaco, heeft in augustus 2000 op de wei een trap gehad ( hier begint de ellende), zijn been werd ter plaatse van de kogel en iets erboven super dik. Mijn dierenarts (toendertijd) heeft foto's gemaakt en scans van zijn been gemaakt. Hij meende, dat er ontstekingen waren ( tja dat had ik ook al gezien) maar een rede kon hij niet aangeven! Toch ben ik toen met Jaco alle twee weken naar de kliniek gereden, waar hij gespoten werd en dan moest hij weer twee dagen rusten en daarna stappen op het harde. Dit hebben we van sept. 2000 tot febr. 2001 gedaan, zonder resultaat. Toen heb ik een andere dierenarts gezocht!
Deze dierenarts heeft dan in ieder geval gezien wat de oorzaak was;
Bleek, dat door de klap op zijn been, een stuk weefsel zich verhard had op zijn bot, wat hierdoor altijd aan zijn pees schuurde, met alle ontstekingen vandien.
Weer de hele foto's en scans opnieuw, omdat hij op de beelden van de andere dierenarts niks kon zien! Toen zijn we daar 4x naar toe gereden ( 150 KM heen) en die heeft dan met een of ander hoog intensief geluid ( weet niet hoe het apparaat heet, voor mensen gebruiken ze dat om nierstenen te vergruizen), doel daarvan was, dat plekje op zijn bot te vergruizen. Na 2 behandelingen ( mei 2001) konden we heel langzaam weer beginnen. Met 1 rondje links en rechtsom draven, veel stappen enz.
Na de derde dag ( jaco was een tijdbom) wilde iemand zijn paard longeren. Ik heb gevraagd of hij mijn twee rondjes draf nog afwachten kon, maar dat ging niet. Maar..... " hij had zijn paard onder kontrole". Zijn paard is er vandoor gegaan en jaco natuurlijk mee, resultaat, been weer zo dik als wat en stokkreupel! Weer terug naar de kliniek en na 3 verdere behandelingen met dat apparaat, zag het er zo goed uit, dat ik wéer langzaam beginnen kon ( nov 2001). Ik heb erop gelet dat ik eerst een tijdje alleen in de hal was en het ging heel erg goed, tot maart 2002......
We hebben in de hal gereden en we hadden daar zo'n slechte bodem, dat het hele zand onder de hoeven klompte. De paarden liepen als het ware op ronde klompjes. Mijn pechvogel is dan omgezwikt en heeft zich aan het "slechte " been alles verzwikt. Het goede daaraan is dat we nu een nieuwe bodem in de hal hebben! Dus, weer naar de kliniek en na weer drie keer daar te zijn geweest, werd Jaco als genezen verklaard!!!!!! ( mei 2002)
Ik kon mijn geluk niet op, ik kon het niet geloven en was geloof ik het gelukkigste persoontje op deze aardbol. Weer hebben we alles heel langzaam opgebouwd en weer ging het erg goed. Tot laatste vrijdag......
Ik vond het been iets dikker las voorheen, maar heb gedacht, dat ik het me inbeeld omdat ik ondertussen op dat been gefixeerd ben. Zaterdag vond ik het ook weer wat dikker uitzien maar heb toch gereden(stom, stom)en toen ik zondag op stal kwam, was het zo dik, als helemaal in het begin van alle behandelingen. Nou was mijn dierenarts gisteren daar ( mijn "gewone" diernarts, die ander maakt namelijk geen huisbezoeken) en die heeft erna gekeken en meend dat het steunende deel van het pijpbeen is, wat niet in orde is. Morgen komt hij nog een keer om scans te maken en weer moet jaco staan. Ik heb vanmorgen met die andere dierenarts gesproken, dat ze een beetje samenwerken, omdat dat ik gewoon geen zin heb, weer mijn vrije dagen op te offeren om naar hem toe te rijden. Waar hij ook begrip voor had.
Maar kunnen jullie je voorstellen, dat ik langzaam radeloos word. Ik weet het gewoon af en toe niet meer. Ik werk ondertussen alleen maar om de dierenarts rekeningen te betalen en dat zonder enig resultaat. Jaco is ook nog een paard, wat zo graag werkt en ik vind het zo zielig als hij in zijn box moet blijven. Maar het is zo'n scheetje en een heel apart paard, hij is ontzettend speels en iedereen die hem kent is weg van hem, omdat hij zo onnozel en vriendelijk en speels is.
Sorr van dit lange verhaal, maar ik moest het gewoon eens kwijt, dat ik weer moed heb verder te gaan........

Astrid & Jaco

**Geplaatst**: 23-07-02 14:28

Geplaatst: 23-07-02 14:28

Ja kan ik me iets van voorstellen dat je daar moedeloos van wordt! Is op een gegeven moment ook echt niet leuk meer! Je bent als bijna twee jaar bezig ofzo, om weer normaal te kunnen gaan rijden??
Nou heel veel sterkte dan maar, want dat kan je dan goed gebruiken, en misschien moet eerst langer wachten met rijden, nadat de dierenarts hem genezen heeft verklaard!?

**Geplaatst**: 23-07-02 16:05

Geplaatst: 23-07-02 16:05

Inderdaad. Ik kan heel goed begrijpen dat je er moedeloos van wordt. Ik heb je hele verhaal gelezen en het lijkt me geen pretje.

Sterkte hoor

**Geplaatst**: 23-07-02 16:08

Geplaatst: 23-07-02 16:08

Veel sterkte! Ik kan me goed voorstellen dat je er knettergek van wordt!!

**Geplaatst**: 23-07-02 16:16

Geplaatst: 23-07-02 16:16

dit is inderdaad om gek van te worden!veel sterkte!
groetjes julie

**Geplaatst**: 23-07-02 17:13

Geplaatst: 23-07-02 17:13

Zenuwslopend.... vermoeiend en soms denken, waar doe ik het voor....
en toch doorgaan. Sterkte!!