Donderdag mocht iedereen zijn paard brengen voor de show. Het zou een drie daagse show worden met vooral Western rijden. Ik ken behoorlijk veel mensen met paarden maar ga niet echt met ze om.
Ik had dus beter thuis kunnen blijven dan naar de shows te gaan. Eerst en vooral was ik doodmoe, maar mijn dochter had niemand om haar mee te nemen naar de kermis. Dus, moest ik het maar doen. Niet alleen was ik doodmoe, maar ik kan me zo ergeren aan de mensen die zo arrogant zijn met paarden.
Mijn dochter vertelde een meisje van haar leeftijd met een paard, dat DC niet kon komen omdat ze haar been open had. De ouders van dat meisje keken naar mijn dochter alsof ze een stuk vuil was. Anderen willen niet met je praten omdat ze denken dat je geen paard hebt. Weer anderen willen niet met je praten omdat je niet in hun groepje hoort en weer anderen willen niet met je praten omdat je niet rijk bent. Behoorlijk depri was ik dus. Ieder jaar is het dus weer hetzelfde liedje en ik word er zo ontzettend moe van!

