Het begon natuurlijk ook al raar omdat ik wakker werd omdat ik in mijn bed heen en weer werd geschud door de aardbeving.
Maar goed vandaag kwam ik op stal en haalde ik Pablo met een dik been van stal. Deze keer was zijn linkerbeen dik (die hebben we nog niet gehad geloof ik). Zijn pees is opgelopen en een beetje warm. Hij stapte niet kreupel maar als het echt zijn pees is zijn we wel weer even zoet. Ik heb het afgespoten, even op het harde een stukje recht uit gestapt en daarna er leempakking opgedaan. Straks ga ik weer terug om het opnieuw te koelen en te verzorgen.
Ik was ook al weer sinds 20 april bezig met rijden dus ik heb best lang mogen rijden

Ik denk dat het komt omdat hij gisteren een beetje uitgleed met het uitstappen. Na het rijden ben ik langs de beek gaan uitstappen is hij een keer een beetje uitgegleden met een achterbeen. Maar hij is ook op wei geweest en ik heb gisteren ook gereden dus ik weet niet zeker of het van dat uitglijden kwam.
Maar ik dacht echt dat ik nu de ongelukperiode met pablo wel achter me had gelaten maar dat is dus nog niet zo helaas.
Ik snap er niks van. Hij zou toch wel tegen een stootje moeten kunnen, hij is tot 3,5 opgegroeid op de polderwei, daarna ook altijd veel op wei geweest. Pas met 3,5 begonnen met rijden en dan nog voorzichtig ook. Hij komt dagelijks op wei dus hij is wel wat gewend. Bijna nooit wat gemankeerd tot de herfst van 2000 en daarna alleen maar.
Ik krijg bijna de neiging om hem een weiverbod op te leggen. Te stoppen met springen, niet meer uitrijden. Alleen nog maar 4-kant in de bandages en aan de hand grazen.
Maar wat is dat voor paardenleven? Hij vind het heerlijk om op wei te gaan en buiten uit te stappen. Volgens mij raakt hij dan geestelijk behoorlijk verpest als ik hem niet meer op wei laat gaan.
Het zal wel weer snel over zijn maar af en toe vind ik het echt niet leuk meer.
Verder is vandaag Pablo’s overbuurvrouwtje naar de eeuwige groene weides gebracht. Beter voor heet beestje want ze was echt op en had pijn maar ik moet wel even slikken als ik die stal zie.
En mijn tante is vandaag jarig. Mijn tante die al ontzettend ziek is geweest, er weer bovenop is gekomen en nu hoorde ik net van mijn moeder (die ik belde over Pablo) dat ze een tumor in haar hoofd heeft. Goedaardig weliswaar maar het hoort natuurlijk niet. Nu krijgt ze weer medicijnen en waarschijnlijk wordt ze over een tijdje geopereerd. Ze is vandaag 44 geworden en mijn nichtjes en neefje hebben al zolang zonder moeder gezeten omdat ze zo ziek was, net nu het goed leek te gaan heeft ze dit weer. Pff, ik zal mezelf maar even opmonteren voor ik haar bel om haar een fijne verjaardag te wensen.