Ik heb weer het nodige meegemaakt vandaag, vandaar even mijn verslag.
Vandaag ging ik met mn 2 broertjes, vriend en moeder weg.
Opeens werdt mn moeder niet lekker.Ze had last van haar suiker zei ze.Ze nam wat dextro's en dronk wat limo.Even later werdt ze lijkbleek en begon te mompelen.
Ik begon tegen haar te praten want ze heeft weleens vaker een Hypo(lage suiker) gehad en dan werd ze gewoon een beetje suf.
Ineens sloeg ze stijf achterover en begon te schrokken en haar ogen stonden om vaag staren.
Ik schrok me helemaal lam en zei tegen mn vriend dat hij 112 moest bellen.
Ik begon tegen haar te praten en te roepen en sloeg haar in haar gezicht.Ze kwam na een minuut of twee weer bij en vroeg wat er aan de hand was , toen ik vertelde dat de ambulance onderweg was verklaarde ze me voor gek en zei dat het niet nodig was

Even daarna kreeg ze weer een aanval en zag eruit alsof ze een hersenbloeding kreeg.Ze had net een slok limo genomen en ze liet het zo uit haar mond lopen.Ze keek me heel raar aan en reageerde uit de verte heel langzaam op mijn roepen, en even later kwam ze weer bij.
Gelukkig kwam niet lang daarna de ambulance.Haar suiker werd geprikt en die was niet eens laag

In tussen was mn moeder weer helemaal bij kennis, en mocht ze gewoon naar huis van het ambulance personeel.Gelukkig!
Ik kan met recht zeggen dat ik nog geen dag heb meegemaakt dat ik zo bang was dat mn moeder dood ging


Eigelijk had ik moeten werken vanavond, maar ik kon haar gewoon niet achterlaten, veel te bang dat het weer zou gebeuren.
Ik moet er gewoon niet aan denken dat op een dag mn moeder er niet meer zal zijn.
Rotdag!!
Moeders zouden gewoon net zolang als jezelf moeten leven

Groetjes
Janneke