Geplaatst Volledig overstuur, in paniek belde ik enkele vrienden/kennisen op. Ik zag het totaal niet meer zitten met jamey, ze werd gevaarlijk, stond continu overeind en ik had niks te vertellen. Zodra ik haar van het erf af nam nam ze een loopje met me, en keerde ik voor mijn eigen veiligheid terug naar stal. Diverse keren geluk gehad, net optijd opzij kunnen springen zodat ik er niet onder kwam. Het enige wat redelijk ging was het rijden, maar verder was ze verandert in een monster. Een monster waar ik bang van werd.
Ik durfde niet, had te weinig ervaring voor zo'n paard, ze moest maar weg. Ik had besloten, ze ging weg, mijn hoofd had gesproken.
Mijn verzorgster (draumpje hier) gebeld en het hele verhaal uitgelegd. Zij wist op dat moment precies hoe jamaica in elkaar stak, en dacht ook, dat als ik bang van haar begon te worden, dat dit de juiste keuze was.
De volgende dag ging ik naar stal, met de planning om het mijn stalhouders te vertellen dat ze weg ging.
Ik ging bij jamaica de stal in, zag haar koppie, en ik brak. Hoe kon ik dat beestje nou toch weg doen? Wat was er mis? Het ging zo goed! Uren heb ik in de stal zitten janken. Wat moest ik nou? Het ging zo toch niet? Ik moest toch ook een beetje om mezelf denken?
Maar ik kon het niet. Only a fool, breaks his own heart, en ik ben soms best weleens een fool, maar zo'n fool toch ook weer niet. Ik barste keer op keer in tranen uit bij de gedachte dat ze er niet meer zou zijn.
Mijn stalhouders verteld, en kreeg dingen te horen waar ik het niet mee eens was, en wat mij heeft doen besluiten gelijk een andere stal te zoeken. Dit lukte, en de maandag erop heb ik ze verhuisd.
En daar, op die nieuwe stal....
Wat er gebeurt is weet ik nog steeds niet, zal ik waarschijnlijk ook nooit weten. Zo snel als dat jamaica naar het negatieve was verandert, zo snel veranderde ze weer naar het positieve.
Nu, 2 maanden later, heb ik mijn 1e 2 buitenritten erop zitten, mijn 1e wedstrijd en mijn 1e springles.
Tuurlijk, we hebben een slechte start gehad, die ik niet zal vergeten. Ze wordt niet zo groot als we verwacht hadden, maar, jammer dan.
We komen er wel, en als we niet gelijk van A naar D kunnen, dan gaan we via B en C naar D.
Ik ben gewoon ontiegelijk gek op dat beest geworden, mijn ideale paardje!, Mijn DROOMKNOL!
