
But i keep on smiling.
Ik blijf veel te lief voor Omar (en mijn instructrice voor mij I guess

Omar loopt te zeiken en ik probeer het lief op te lossen, maar wat ik dan doe is een deal sluiten met 'm en 'm onder het zadel nog niet voor me winnen.
Hij loopt heel erg door mijn hand heen en ik mag strenger zijn met mijn hand, hij dramt door de teugels heen, blijft wel voor het been maar hangt met zijn hele gewicht op mij *arme ik*. Ik moet nu dus vooral strenger zijn. Meer been = actie, maar niet altijd harder en hand = ho en voor dat laatste heeft Omar nog niet zo'n ontzag. Hard werken voor mij dus. Ik vind het voor mijn gevoel best raar om af en toe eens aan de teugels te mogen trekken. (het belangrijkste is dat ik onspan als hij nageeft en als hij dramt mag ik best eens trekken). Nou ja, ik ben nu dus elke keer bekaf. Gisteren op de weg uitgestapt, ietst verder als gewoonlijk, voor het eerst van zijn leven onder een tunneltje door (A12). Snurken dat íe deed. het was een brok spanning op het nieuwe terrein Na het tunneltje. Maar hij was zo braaf



Al met al, het blijft een schat
