Ik had nog nooit eerder met Neve gesprongen, maar ze snapte het meteen, de tweede keer over het kruisje vond ze het al te laag en liep ze erover, en daarna kwam een laag stijltje, en ook daaroverheen sprong ze meteen. Ze vond het prachtig leuk, ze trok helemaal naar de hindernis toe, werd er helemaal vrolijk van...
En volgens mijn instructeur, zelf bekwaam springruiter, had ze 'er ook wel een maniertje van...'
Helemaal trots op mijn Nefje, talent! Dat moest ook eigenlijk wel, met haar afstamming van maar liefst 3 olympisch springende hengsten en haar vader die op jonge leeftijd 1.40m. springt in Frankrijk....
HEt was voor mij ook leuk, ik ben zo'n angsthaas met springen, en toch had niet een keer het gevoel dat ze mij in de steek ging laten door ervoor weg te rennen of te weigeren. Ze wilde er gewon overheen!
Tsjong, wie weet wordt het nog wel eens wat met mijn springcarriere...Zou ik mijn veelzijdigheidszadel nu wel verkopen?
