Ik ging samen met een meisje uit m'n klas naar buiten. Haar paardje kende ab niet echt dus dat was ook niet ideaal. Wanneer hij een ander paard kent is hij veel meer op z'n gemak en trekt hij zich daaraan op (goh die schrikt niet van die opvliegende vogel dus dan hoef ik dat ook niet te doen


Voordat we in het bos zijn moeten we best wel een stuk over de weg stappen. Hij was al heel onrustig..nooit geweten dat ab aanleg voor passage had.. We hoefden nog maar 200m tot het bos en toen bleek dat zo'n mini-trekker de berm aan het maaien was..en hij kwam onze kant op. Aan de andere kant liep ook nog een kudde koeien die luid moe-end(

Het leek wel alsof ik een tijdbommetje onder m'n kont had, dan komen echt z'n arabieren trekjes weer naar boven..z'n staart erop hoofd de lucht in en snurken maar..Hij ging achteruit lopen en steigeren en ik kreeg hem met geen mogelijkheid meer vooruit.. de machinist van de trekker zag dat ik in de problemen kwam en zette de trekker uit.
We zijn dezelfde weg terug gegaan en dat ging ook van geen meter.. alles was nu opeens eng! De rest van het stuk terug (nog geen 600m) ging met horten en stoten..snurken, opeens wegspringen in galop, achteruit lopen, bokken.. ik was heel blij toen we het erf op liepen en ik eraf kon. pff Hij wil dan ook niet meer stoppen, alleen aar harder, harder, harder en aan het eind van de rit heb je je vingers open liggen van het tegenhouden en een heel gestressed paard

Als ik nou vaker met hem naar buiten zou gaan (niet in het dazen/hooi seizoen

Er is wel een ander meisje waar ik wel eens mee naar buiten ben geweest en dat ging dan wel heel goed. Ze heeft een heel rustig paardje waar ab mee vertrouwd is en dan ook blindelings volgt. Alleen rijdt zij heel fanatiek dressuur,spring en sgw wedstrijden en heeft naast school bijna geen tijd meer over om dat met mij naar buiten te gaan.