Vanaf dat moment werd ze heel schrikachtig.
Maar de laatste tijd gaat het weer super, alleen tractoren met enorme aanhangers vindt ze wel eng. Geen probleem, meestal wachten ze wel even tot we in een zijweggetje kunnen gaan staan en dan gaat het goed.
Gisteren ging het dus goed fout. We reden over een breed pad wat zowel ruiterpad is als fietspad en wandelpad en waar ook wel eens een tractor of een enkele keer een auto overheen gaat.
Er kwam een enorm gevaarte aan vlak voor we aan het eind van het pad waren en ik ging er van uit dat de bestuurder wel even zou wachten tot we afgeslagen waren maar dat bleek verkeerd gedacht. Hij remde wel af maar de breedte van het pad is dusdanig dat hij ons wel rakelings moest passeren en dat was teveel voor Gwenn. Het meefietsende vriendinnetje kon zich het vege lijf redden door de berm in te duiken en ik kon weer kindvangen terwijl de pony alle kanten opsprong.
Ik voelde de woede opborrelen (en ik ben echt niet snel boos te krijgen) en mijn lippen vormden het woord klootzak. Dat kon ik natuurlijk niet hardop zeggen met twee onschuldige achtjarigen
Maar de bestuurder bleek goed in liplezen, stopte zijn tractor en stapte uit. Het bleek een bijna twee meter hoge combinatie van vet en spieren te zijn die wijdbeens, roodhoofdig en zeer dreigend op mij af kwam. Als ik niet van het vrouwelijk geslacht geweest was en kindjes bij me had gehad denk ik dat hij zich niet in had gehouden. Nu bleef het bij schelden.
Ik wist niets van paarden, moest in de manege blijven met een niet makke pony etc. etc.
Toch maar even geïnformeerd hoe je een pony verkeersmak kan krijgen door in de manege te blijven maar dit viel niet in goede aarde. Daarop heb ik maar gezegd dat met mensen die niet wilden begrijpen een discussie zinloos was en ik ben verder gelopen.
Echt leuk is het natuurlijk niet. Ik heb geen idee wie het is maar hij zal wel in dienst zijn bij een loonwerker en hier veel in de buurt rondrijden. De paden zijn hier allemaal afgelegen en ik hoop maar dat ik hem niet meer tegen het grote lijf loop.
Gelukkig maakte ik vandaag weer kennis met mensen die wel weten hoe het hoort. Vanmorgen met mijn Tinker werd er rustig gereden, ruim om me heen of zelfs gewacht als hij lastig begon te doen. En toen ik vanmiddag met mijn dochter naar de manege ging zijn er meerdere trekkers voor ons gestopt zodat we naar een zijpad konden en ook vrachtwagenchauffers bleven even wachten tot we een uitwijk hadden.
Dat versterkt het vertrouwen in de mensheid weer
Ik kon dus haar kont helemaal niet terugzetten, want daar reed die stomme wagen al. Hij bleef duwen en al zijwaarts liep Penny steeds verder naar voren, langs de rij, tot ze tussen twee pony's een ruimte zag en ertussen doorsprong, om te ontkomen aan die kl**tzak.
echt van zulke eikels. Gelukkig is het goed afgelopen, er kwamen net geen auto's aan en aan de overkant kregen de betreffende kinderen de pony's weer tot rust, omdat die eikel gelukkkig afsloeg.
Jip en Elmo mijn hemel op aarde, Duvel en Estor mijn stars in heaven 
