Geplaatst Donderdag kon het karretje eindelijk via een transport van mijn werk naar de Kwakel gehaald worden en Zaterdag heeft een aardige collega het karretje doorgebracht naar stal.
Het was een opknappertje maar even schuren en een nieuwe lik verf en hij was weer als nieuw...hij was wel gewoon klaar voor gebruik, kan mij niet schelen hoe hij eruit ziet, mennen wil ik!
Gisteren (Zondag) met mijn bijrijdster die kan mennen (ik kon het dus nog niet) eirian eerst in het tuig laten lopen, ging perfect!ze is super braaf en ontzettend licht te sturen!
Mandy (mijn bijrijdster) vond het geen probleem om Eirian meteen al voor de kar te zetten en zo gezegt zo gedaan, een heerlijke rit hebben we gehad, ik heb zelf ook nog even de leidsels ter hand genomen en het was of ik nog nooit anders had gedaan, echt alles wat ik van mennen verwacht!!
Helaas is de rit voor mij geeindigd in het AMC waar ik een paar uur op de trauma afdeling mocht vertoeven.......
Het volgende gebeurde:
We hebben een vrij hobbelig pad gereden en op een gegeven moment hadden wij het gevoel dat het karretje naar voren ging hangen, omdat het zo'n hobbelig pad was dachten wij dat het door de kuilen kwam dus gewoon maar door gereden.
Toen we van het pad kwamen zijn we maar over de weg terug gegaan want asfalt liep toch een stuk lekkerder dan die hobbels maar eenmaal op de weg aangekomen kiepte het hele karretje voorover, het ijzer kwam op de grond en maakte ontzettend veel lawaai (de vonken vlogen er vanaf)
Eirian, braaf als ze is, schrok zich dood en ging in de eerste instantie stilstaan, mijn bijrijdster is snel van de kar gesprongen om Eirian te pakken (ik had de leidsels op dat moment) maar Eirian was toch zo bang dat ze ging lopen, het lawaai werd natuurlijk steds erger en ze sloeg op hol, geen houden meer aan.
Een toevallig passerend meisje van stal heeft haar fiets op de weg gegooid zodat Eirian niet verder kon en daardoor maakte ze een hele scherpe bocht terug, ik viel eraf maar ben met mijn voet ergens aan blijven hangen, een meter of 20 over het asfalt gesleept en toen ik met een klap een hek raakte kwam mijn voet los...
Eirian liep regelrecht richting drukke weg met vele vrachtwagens, ik heb geschreeuwd, waarop ze toch de veilige weg naar huis heeft gekozen....
Een kwartier later lag ik in de armen van een erg leuke en aardige politie man die mijn rug ondersteunde en een kwartier daarna lag ik in de ambulance op een plank vastgebonden met een kraag, helemaal in de blokken om vooral niet te kunnen bewegen en een pijn dat ik had!!! Ik wist niet dat ik zoveel spieren in mijn lichaam had zitten.
Op de trauma van het AMC waren een heleboel aardige doktoren en verpleegers(!) die een paar uur aan mij hebben lopen trekken en ik ben helemaal binnenstebuiten gekeerd (er zijn geloof ik wel 30 foto's gemaakt) er is gelukkig niets ernstigs, alleen ligt mijn hele rug open, mijn onderarm is volledig ontvelt en mijn elleboog heeft een paar fikse snijwonden, mijn enkel waar ik mee vastzat heeft een behoorlijke klap gehad en is inmiddels paars met een rood randje en giga dik maar gelukkig... niets gebroken! In mijn rug heb ik een paar gekneusde rugspieren en dat maakt het liggen wat ik nu moet best moeilijk!
Inmiddels hadden zich al wat mensen van stal verzameld in het AMC, allemaal stuk voor stuk proberend mijn vriend te bereiken (die zijn telefoon was vergeten mee te nemen) hij was aan het toeren met de motor.
Gelukkig is mijn vriend naar stal gereden toen ik nog niet thuis was en vandaar uit is hij al snel naar het AMC gestuurd, eerst even gekeken hoe het met Eirian was (iedereen had mij wel verteld dat ze ok was maar ja, ik geloofde dat niet zo) Eirian stond rustig te grazen dus toen ik dat hoorde was ik ook gerust.
Eirian is toen ik van de kar loskwam in volle galop naar stal terug gerend en is rechtstreeks naar het land gelopen waar haar vriendjes staan, dat hek is natuurlijk dicht dus is ze via het fietspad doorgerend naar een boerderij waar ze zich klem heeft gelopen tussen een schuur en een huis, onderweg is ze nog een smal bruggetje tegen gekomen en een paar paaltjes waar ze aan is blijven hangen en bij die boerderij werd ze al snel opgevangen door de boer en zijn familie. Die hebben haar uit het tuig gehaald en een halstertje om gedaan en tegen die tijd was mijn bijrijdster er al om haar weer mee te nemen.
Het karretje staat daar nog en mijn vriend is s'avonds terug gegaan om te kijken wat er nou precies is gebeurt, het metaal is gewoon afgebroken
precies in zo'n buiging, metaalmoeheid misschien? ik weet het niet maar mijn vriend wil het karretje laten maken, ik niet, ik stap er niet meer op!Ik wil nog steeds mennen hoor
maar dan met een vierwieler en ik denk dat ik maar ga sparen voor een nieuw karretje. Op een oude durf ik niet meer!Vanavond brengt mijn vriend me naar Eirian (wordt nog leuk want ik kan niet lopen) want ik wil toch zelf zien dat ze niets mankeerd, ze heeft ook een paar behoorlijke klappen gemaakt en ik wil met eigen ogen zien dat ze niets heeft.
Over een uurtje komt de dokter om mijn wonden nog een keer schoon te maken, gisteren hebben ze dat ook gedaan.....DAT DOET PAS PIJN!! mijn halve lichaam voelt alsof het zwaar verbrand is en ik blijf overal aan vastkleven, schaafwonden zijn niet fijn
Ik hoop dat ik snel weer op de been ben want ik heb wel 5 paardenkindjes die op mij wachten.....gelukkig staan de hulptroepen al klaar en ze worden goed verzorgd maar toch.....
Conclusie, stap nooit zomaar op een oud karretje, ik doe het niet meer want ik weet nu hoe het voelt om je halve lichaam op het asfalt achter te laten. Maar mennen zal ik, zodra ik weer kan ga ik op zoek naar een nieuw karretje! (moet ik eerst weer even sparen)
Pijnlijke groetjes,
Tanja.
klinken.
En ik vind dat Ilandra niet over dingen moet gaan praten als het verhaal voor het mennen niet kent!
)
en dat doet pijn!!!
Mijn smid zweert bij Sjaak, toch eens aan de smid vragen!
ze ziet er goed uit, ook ik kan niets aan haar ontdekken, we hebben echt mazzel gehad!
, voorlopig nog niet voor de kar (eerst sparen voor een nieuwe) maar zo kunnen we in ieder geval lekker blijven oefenen met haar.