ze wilde niet. pas na 50m begon exel te hinneken en toen
dat staartje de lucht in en keihard op ons af. ik dacht
dat is gaaf laat ik gaan draven met exel nou
toen had ik het gedaan hoor ze bleef om ons heen crossen iedere keer 50m terug en weer naar ons en bokken. exel werd er nerveus van, maar ik heb er echt van genoten. ze kan zo maf zijn soms. vond het gewoon zo leuk. ik moest het even kwijt. 
) ze kwamen beide heel voorzichtig met de oortjes naar voren naast elkaar naar me toe. nou dan ben je, je verdriet toch zo vergeten